Έρωτα... βαριά όταν αγγίζεις την καρδιά, λαβώνεις κάθε αρετή
Μα όταν ανάλαφρα περνάς πνοή ειρηνοφόρα,
κανείς θεός, καμιά θεά δε φέρνει τέτοια δώρα.
Κυρά του έρωτά μου μη με σημαδεύεις,
δώσε μου τη σύνεση θεά, την ήμερη απόλεμη στοργή
δώσε μου δώρο λιγοστό, ό,τι ήρεμο κι ό,τι γνωστό
όχι όσον έρωτα ποθώ, μα όσον αντέχω".
"Δώσ' μου τη σύνεση θεά,
όχι όσον έρωτα ποθώ...
μα όσον αντέχω".
* (Β' Στάσιμο της "Μήδειας" του Ευριπίδη)
