N o c t u r n e ....

Όταν οι εικόνες μιλούν με χιλιάδες λέξεις...

Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης με τα μάτια των Μεγάλων Ζωγράφων

Η Πηνελόπη περιμένοντας στην βεράντα του παλατιού της τον Οδυσσέα, 
Jan Styka

Ο θρήνος της Πηνελόπης -  NC Wyeth

Η Πηνελόπη ξετυλίγοντας το κουβάρι της επιβλέπει τον ύπνο του μικρού Τηλέμαχου 
1783-85. Joseph Wright of Derby.

Η Πηνελόπη στα υψηλά δώματα της - Domenico di Pace Beccafumi, 1486-1551

Η Αθηνά στέλνει τον Οδυσσέα στα όνειρα της Πηνελόπης
 Theodor van Thulden (1606 - 1669)

Η Πηνελόπη διαβάζει το γράμμα του Οδυσσέα - Louis Jean François Lagrenée

Γλυκό ύπνο σταλάζει η Αθηνά στα μάτια της Πηνελόπης
William Russell Flint Odyssey

H Πηνελόπη μπροστά στον αργαλειό της - Max Klinger

Η Μνηστήρες παρακολουθούν την Πηνελόπη 
 1912, John William Waterhouse

Η Πηνελόπη στον αργαλειό -  Joannes Stradanus. Flemish. 1523-1605.

Πηνελόπη με το υφαντό - Leandro Bassano, 1575-1585.

Η Πηνελόπη και οι Μνηστήρες, 1900
 VICTOR JOHN ROBERTSON (1892-1903)

'Αγρυπνη η Πηνελόπη ξηλώνει το υφαντό - Thomas Seddon 

Η Πηνελόπη αναμένει τον Οδυσσέα

Η Πηνελόπη κρατώντας το Τόξο του Οδυσσέα
 Angelica Kauffmann 1779

Το όνειρο της Πηνελόπης

Η Πηνελόπη με το Τόξο του Οδυσσέα και τον πιστό Άργο
  From a drawing supplied by the Sculptor. Engraved by W. H. Mote. 
From the statue by R. J. Wyatt.

Η συνάντηση της Πηνελόπης με τον ρακένδυτο Οδυσσέα 
Johann Heinrich Wilhelm Tischbein

Η Πηνελόπη δεν δέχεται τις προτάσεις γάμου των Μνηστήρων και τους υποβάλει στον διαγωνισμό του Τόξου - Jan Styka

Η Ευρύκλεια ξυπνάει την Πηνελόπη και την ειδοποιεί για την επιστροφή του Οδυσσέα

Η Ευρύκλεια ξυπνάει την Πηνελόπη υπό την επίβλεψη της Αθηνάς
Angelica kauffman

Από το “Έχω” και το “Κάνω” στο “Είμαι”

Όσο περισσότερες προσκολλήσεις και εξαρτήσεις έχει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο φοβάται και υποφέρει, εκτός και αν είναι απίστευτα ικανός να τις ικανοποιήσει όλες. Και είμαι υπέρ αυτού, να ικανοποιώ όσο περισσότερες ανάγκες μπορώ. Από εκεί και πέρα όμως, αν δεν γίνεται αυτό, και μέχρι να γίνει, πρέπει να είμαι καλά. Να μην είμαι δυστυχισμένος, φοβισμένος και πικραμένος μέχρι να γίνει αυτό που θέλω. Να μην πιστεύω ότι δεν μπορώ να είμαι καλά χωρίς κάτι συγκεκριμένο.

Ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς, στο βιβλίο του “Συζήτηση με τον θεό”, έχει ένα κεφάλαιο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Το κεφάλαιο αναφέρει τρεις όψεις της ζωής μας: το “είμαι”, το “έχω” και το “κάνω”. Πολύ λίγοι άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία και την πληρότητά τους στο “είμαι”. Οι περισσότεροι από εμάς βασίζουμε την ευτυχία μας, την αξία μας και την ασφάλειά μας στο “έχω” (έχω έναν σύντροφο, έχω ένα σπίτι, έχω παιδιά, έχω χρήματα), ή στο “κάνω” (κάνω αυτά τα πράγματα, άρα αξίζω, άρα είμαι ασφαλής).

Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που βιώνουν πρώτα το “είμαι” (την ύπαρξη, την ουσία) και μετά ενεργούν από αυτό το επίπεδο. Δεν λέω να μην έχετε και να μην κάνετε, αλλά λέω μην προσπαθείτε να βρείτε την ευτυχία σας σ’ αυτά που έχετε και κάνετε. Βρείτε πρώτα την ευτυχία στην ύπαρξη και τότε ό,τι κάνετε θα είναι μία προσφορά. Δεν θα είναι μία προσπάθεια για να αποκτήσετε την αγάπη των ανθρώπων, να είστε σπουδαίοι ή να αξίζετε μέσα από εξωτερικούς παράγοντες. Γιατί όταν τα κάνετε αυτά με αυτά τα κίνητρα, υπονομεύουν την πιθανότητα της επιτυχίας σας. Το ερώτημα γι’ αυτή την ομιλία είναι: μπορώ να καλλιεργήσω περισσότερο το αίσθημα του “είμαι” και να μην βασίζομαι τόσο πολύ στο “έχω” και στο “κάνω”; Μπορώ να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ χωρίς να έχω κάνει τίποτα; Μπορώ να είμαι καλά αν δεν έχω κανέναν;

Δεν είναι τυχαίο που οι μεγάλοι δάσκαλοι, πριν από τη μεγάλη διδασκαλία τους, περάσανε κάποιον χρόνο στην απομόνωση: ο Χριστός σαράντα μέρες στην έρημο, ο Βούδας κάτω από το δέντρο, ο Μωάμεθ μέσα στη σπηλιά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι μεγάλες πνευματικές ψυχές το έχουν καταλάβει αυτό. Για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το βίωμα του “είμαι”, πρέπει να κάνουν ό,τι και ένα παιδί που θέλει να απελευθερωθεί από την προσκόλλησή του στα ναρκωτικά: θα πρέπει να μην βρίσκεται κοντά στα ναρκωτικά. Και αν το ναρκωτικό μου είναι το τηλέφωνο ή η τηλεόραση, ή ακόμα και τα βιβλία, ή το να μιλάω με άλλους, ένας τρόπος για να καλλιεργήσω αυτή την αίσθηση της ύπαρξής μου είναι να επιλέξω μία ή περισσότερες φορές τον χρόνο να απομονωθώ – όπου δεν θα μιλάω, δεν θα έχω ερεθίσματα, δεν θα ακούω άλλους ανθρώπους. Στην αρχή ο νους θα φλυαρεί πολύ έντονα. Μετά από την τρίτη μέρα περίπου θα αρχίσει να ησυχάζει και μετά ακολουθεί μια πανέμορφη εμπειρία. [...]

Ένας άλλος τρόπος είναι ο διαλογισμός. Ο καθημερινός διαλογισμός, όπου αφήνω τις σκέψεις να ηρεμήσουν, παύω να σκέφτομαι όλα αυτά που έχω να κάνω και να ελέγξω για το πώς θα καταλήξουν όλα, και αρχίζω να βιώνω ένα κενό. Ή, αν όχι ένα κενό, το αντίθετο. Κάτι πάρα πολύ γεμάτο. Μία πληρότητα. Αυτή η πληρότητα όμως δεν μπορεί να υπάρχει όσο είμαι ταυτισμένος με το Εγώ και τις ευθύνες, το άγχος και το φόβο του Εγώ σχετικά με όλα αυτά τα πράγματα. Συνιστώ αυτόν τον τρόπο αν θέλει κάποιος να δυναμώσει την άγκυρά του μέσα στο κέντρο της ύπαρξής του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι πια εντελώς αποταυτισμένος από τον σύντροφό του, τα παιδιά του ή άλλα πράγματα. Θα συνεχίζει να ενδιαφέρεται και ίσως ακόμα σε κάποιον βαθμό να αγχώνεται και να ασχολείται με όλα αυτά, αλλά θα έχει μία εσωτερική βάση. Με τα χρόνια θα αρχίσει να βιώνει ένα σταθερό σημείο μέσα του, που θα του λέει ότι όποια κατάληξη και αν έχει ένα γεγονός, είναι εντάξει. Εγώ βέβαια θα κάνω ό,τι μπορώ να κάνω. Δεν θα με απαλλάξει από το να κάνω τα πάντα για να εξελίσσονται τα πράγματα όπως θέλω. Αλλά θα υπάρχει η αίσθηση ενός κέντρου μέσα μου, αυτό το “είμαι”, που θα παραμένει το ίδιο ό,τι και να συμβαίνει έξω από εμένα.

απόσπασμα από ομιλία του Ηλία Ρόμπερτ Νατζέμυ.

ΠΗΓΗ

aytepignosi.com

Λαμπαterre

ΠΟΣΕΙΔΩΝ - Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Ορφικός Ύμνος Ποσειδώνος

Άκουσε, Ποσειδώνα, πού κατέχεις την γην με τη γαλανή χαίτη (τη θάλασσα), 

φίλε των ίππων που κρατείς στα χέρια σου χαλκοφκιασμένη τρίαινα

συ κατοικείς εις τα θεμέλια του πόντου, πού είναι βαθύς, 

άρχων του πόντου, πού ταρακουνάς (ταράσσεις) την θάλασσαν και βαρεία βροντάς, 

πού σείεις την γην με τα άφθονα κύματα, 

έχεις όψιν χαριτωμένην και οδηγείς τέθριττπον άρμα και με θαλάσσια σφυρίγματα τινάζεις ψηλά το αλμυρό νερό.
συ έλαχες (επήρες με λαχνό) ως τρίτο μέρος το βαθύ ρεύμα της θαλάσσης, 

και τέρπεσαι με τα κύματα, συνάμα και με τα θηρία, ώ σεβαστέ θεέ.
Είθε να διασώζης τα στηρίγματα της γης και την ταχείαν ορμήν των πλοίων, 

και να μας φέρης ειρήνην υγείαν και πραγματικήν ευτυχίαν.

Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, 

ἵππιε, χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν, 

ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα, 

ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε, 

ἐννοσίγαιε, κυμοθαλής, 

χαριδῶτα, τετράορον ἅρμα διώκων, εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ, 

ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης, 

κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ᾽ ἅμα, πόντιε δαῖμον· 

ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν, 

εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ᾽ ὄλβον ἀμεμφῆ.

Η σοφία, ο ήλιος του μεσονυκτίου, και η γλαύκα της Θεάς Αθηνάς

«H γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της...». Όπως έχω γράψει σχετικά σε παλαιότερο άρθρο μου (εδώ), γνωρίζουμε η Αθηνά είναι η θεά της σοφίας, και η γλαύκα είναι το ιερό πτηνό της.   Οι κάτοικοι της Αθήνας πίστευαν πως η θεά Αθηνά έπαιρνε συχνά τη μορφή της γλαύκας, όταν ήθελε να παρουσιαστεί στους ανθρώπους. Η γλαύκα χρησιμοποιόταν επίσης από την Αθηνά ως αγγελιοφόρος της.  Για ποιό λόγο λοιπόν επιλέχθηκε η γλαύκα ώς το ιερό πτήνό της Θεάς, τι ήθελαν να συμβολίσουν οι αρχαίοι μυθαγωγοί με την επιλογή αυτή;

Όπως γνωρίζουμε η γλαύκα είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα,  να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων»,  εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.

Ας εξετάσουμε  τι σημαίνει η «σοφία». Η «σοφία» αφορά όχι μία απλή γνωστική διαδικασία, αλλά  την  μετουσίωση της  γνώσης σε βίωμα, αρετή  πνευματικότητα και εν τέλη σε μία αρμονική  στάση ζωής. Ο Πλάτωνας  μας αποκαλύπτει σχετικά: «H  σοφία  δεν μπορεί να διατυπωθεί με το λόγο, όπως άλλες γνώσεις, αλλά, μέσα από μακρόχρονη κοινή αναζήτηση της ουσίας του πράγματος και την αδιάκοπη απασχόληση με το πρόβλημα, ξαφνικά, σαν το φως που ανάβει από μια σπίθα, γεννιέται στην ψυχή, και υστέρα τρέφεται μόνη της.»

Σην Πολιτεία  αναφέρει  πως η αληθινή (φιλο) σοφία είναι η περιαγωγή της ψυχής από μια νυχτερινή ημέρα σε μια αληθινή, δηλαδή είναι επάνοδος στο αληθινό ον.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο αληθινός (φιλό) σοφος λοιπόν, από άποψη αρχής, είναι αυτός που έχει ως αποστολή να μεταστρέφει την ψυχή, μηδέ εξαιρουμένης και της δικής του, από την ημερήσια νύχτα της στον αληθινό της φωτισμό: να την επαναφέρει στην αρχέγονη οντολογική της βάση· σε εκείνο τον τόπο, όπου βασιλεύει η φρόνηση και η δύναμη. Μια τέτοια μεταστροφή όμως δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, 'σαν να στρίβεις ένα όστρακο' , αλλά είναι μια ανηφορική και συγχρόνως ανοδική οδός. Ανηφορική και κουραστική οδός είναι η φιλοσοφική παίδευση του ανθρώπου, έτσι ώστε η ίδια η ψυχή του να ενεργοποιεί τον καλύτερο εαυτό της, να φωτίζεται και να φωτίζει: να κατευθύνεται «εἰς τὸ ὂν καὶ τοῦ ὂντος τὸ φαινότατον» 

Ιδού λοιπόν για ποιό λόγο η νυχτόβια γλαύκα συμβολίζει την σοφία.  Η σοφία μπόρεί να  επιτευχθεί  μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία,  όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει  την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και να έρθει σε επαφή με  την Θεία του υπόσταση.  Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πλωτίνος :

....«Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να απομακρυνθούμε από όλα τα εξωτερικά, στραμμένοι ολοκληρωτικά προς τα μέσα.Καμία κλίση προς τα έξω, το σύνολο των πραγμάτων πρέπει να αγνοηθεί. Η ψυχή τότε δεν θα δει τον θεό να εμφανίζεται ξαφνικά μέσα της, διότι δεν υπάρχει τίποτα πια που να τους χωρίζει, καθώς τότε δεν υπάρχουν δύο. Ο ορών είναι ένα με το ορώμενο, δεν είναι όραμα αλλά ένωση. Και τότε η ψυχή δεν έχει πια συνείδηση πως βρίσκεται μέσα σε ένα σώμα, ούτε πως ο εαυτός της έχει κάποια ταυτότητα...(..) ...Πολλάκις αφυπνισθείς από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν μέσα στο σώμα μου και εισελθών στον ίδιο τον εαυτό μου, αποξενώνομαι από κάθε τι άλλο.Μέσα στο εσώτερο είναι μου βλέπω μία θαυμάσια ομορφιά, που με πείθει για την υπέροχη μοίρα που με αναμένει. Η δραστηριότητα του πνεύματος μου βρίσκεται στο ύψιστο σημείο. Είναι ένα με τον Θεό, εδράζομαι σε αυτόν ευρισκόμενος υπεράνω κάθε νοητού. Έπειτα όμως, από την ανάπαυση μου σε αυτόν, αφού κατεβώ στον χώρο του λογισμού και η ψυχή μου επανεισέλθει στο σώμα, απορώ πως "πότε και νύν" ήταν δυνατόν να κατέλθω, και πως η ψυχή μπορούσε να εισέλθει στο σώμα, αφού είναι αυτή που μου αποκαλύφθηκε (κατά την έκσταση μου)... (...)...Δεν είναι γνωστό από πού ήρθε το ΦΩΣ, από έξω ή από μέσα», και όταν έπαυσε να βλέπει το φως εξηγεί:

«Ήταν λοιπόν μέσα και ωστόσο όχι μέσα. Δεν πρέπει να ερωτηθεί από πού ήρθε,. Δεν υπάρχει ένα ‘από πού’, επειδή ούτε ήρθε ούτε έφυγε, αλλά εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε. Για αυτό δεν είναι ανάγκη να το εξαναγκάσει, αλλά πρέπει να περιμένει σιωπηλός έως ότου εμφανιστεί και να προετοιμαστεί για να το δει, όπως το βλέμμα περιμένει την ανατολή του ήλιου»..

Ιδού επίσης  ο λόγος για τον οποίο όλα τα μυστήρια τελούνταν στο σκότος,  με απώτερο σκοπό την αποκάλυψη του φωτός του Ήλιου του μεσονυχτίου,  τον πνευματικό ήλιο («Ιερόν Πυρ» ή «Ιερόν Αθάνατον Πυρ») , το οποίο αναγεννούσε τον άνθρωπο  καθιστώντας τον αυτόφωτο  όπως ο Ήλιος,  και όχι  ετερόφωτος, που απλά αντανακλά γνώμες και γνώσεις άλλων.

Ο Απούλιος αναφέρει σχετικά με  την «Θέα του Φωτός του Μεσονυκτίου»,  κατά την  μύηση του στα μυστήρια του Διονύσου, όπου πέρασε τις πύλες του Άδη:

«... Επλησίασα τα όρια του θανάτου, επέρασα το κατώφλιον της Περσεφόνης, ωχήθην επί όλων των στοιχείων και επέστρεψα επί της γης. Είδα τον ήλιον να λάμπη με το απαστράπτον λευκόν φως του κατά το μεσονύκτιον και προσήγγισα τους άνω και τους κάτω θεούς και προσηυχήθην προς αυτούς πρόσωπον προς πρόσωπον .... Ο ήλιος του μεσονυχτίου ! Ο ήλιος ο διαπερνών τα σκότη και φωτίζων μέσα εις την νύχτα! Ο ήλιος ο σώζων αλλά και ο κατακεραυνώνων ...»

ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ

ΣΑΒΑΤΟΝ (Σ - ΑΒΑΤΟΝ) - ΚΡΟΝΙΩΝΗ = ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ (ΚΟΡΟ-ΝΟΥ)

The Temple of Saturn, Villa Torlonia, Rome

Σημερινή ονομασία Ημέρας:

Ελλην. ΣABATΟN

Αγγλ. SATUR-DAY

Γερμ. SAMS-TAG

Γαλλ. SAME-DI

Ισπαν. SABADO

Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας: KPΟNIΩNH

Πλανήτης: ΦΑΙΝΩΝ Ή KPΟNΟΣ

Εποπτεύων Θεός: KPΟNΟΣ

Φωνήεν: Ω - Ωμέγα

Νόμος του Σκοπού της Ζωής

Kινούμαστε στην ζωή μέσα σε πλήθος ταυτίσεων. Kάθε ταύτιση είναι ένα “εγώ” που τα θέλει όλα για τον εαυτό του... Ακολουθώντας τα σκαλιά των ταυτίσεων θα διαπιστώσουμε κάποια στιγμή ότι η ανώτερη ταύτιση, το πλατύσκαλο, είναι η Υπηρεσία προς το Κοινωνικό Σύνολο, προς την Ολότητα. Ο μόνος τρόπος για να αντιληφθούμε τον σκοπό της ζωής μας είναι να έρθουμε σε επαφή με το ανώτερο Εγώ, τον Ανώτερο Εαυτό μας. Σκοπός είναι το αντικείμενο της σκέψης μας, η Ιθάκη την οποία έχουμε διαρκώς στο νού μας. Οι μνηστήρες, οι διάφορες ταυτίσεις, διεκδικούν την ψυχή μας καθένας για λογαριασμό του, αλλά όταν εμφανίζεται ο Οδυσσέας, ο Ανώτερος Εαυτός μας, όλα ξεκαθαρίζονται.

Προτροπές: Σαν τον Tηλέμαχο, αναζήτησε κι εσύ τον Πατέρα σου, τον Ανώτερο Εαυτό σου. Ανάπτυξε τις ικανότητές σου. Υπηρέτησε την Ολότητα μέσα σου και γύρω σου.

Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Kρόνου.


ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΑΦΡΟΔΙΤΩΝΗ = ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

Σημερινή ονομασία Ημέρας:

Ελλην. ΠAPAΣKΕΥH

Αγγλ. FRI-DAY

Γερμ. FREI-TAG

Γαλλ. VENDRE-DI

Ισπαν. VIERNES

Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας:AΦPΟΔITΩNH

Πλανήτης: ΦΩΣΦΟΡΟΣ Ή AΦPΟΔITH

Εποπτεύων Θεός: AΦPΟΔITH

Φωνήεν: Υ - Ύψιλον

Nόμος της Απελευθέρωσης

Το άγνωστο είναι το άπειρο πεδίο όλων των δυνατοτήτων... γι΄ αυτό και μας φοβίζει. Ο κόσμος πού “γνωρίζουμε” είναι η φυλακή των συνηθειών που μας επεβλήθησαν ή που “μοιραία” αποδεχτήκαμε... Η Συνήθεια είναι παγιωμένη ροή ενέργειας. Ας θυμόμαστε διαρκώς το σωκρατικό “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, ως την καλύτερη προπαρασκευή για την είσοδό μας στον κόσμο του Αγνώστου... Για να μπούμε στον χορό, απλά μπαίνουμε...όταν είμαστε έτοιμοι και δεν μας νοιάζει για το τί θα πουν οι “θεατές” και πώς θα μας κρίνουν... Αφηνόμαστε στην σπειροειδή ροή της ενέργειας και δεν ψάχνουμε για ασφάλεια...

Προτροπές: Αποτίναξε τις δεσμεύσεις. Mην αναζητάς την ασφάλεια. Αναζήτησε το άγνωστο.

Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Αφροδίτης.


ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ