 |
| Κεφαλή Διονύσου. Ρωμαϊκό αντίγραφο από Πεντελικό μάρμαρο. ΡΩΜΗ |
Γενικά όταν αναφερόμαστε σε θέματα αποσυμβολισμού και αλληγοριών,
πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, διότι υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος
να παρασυρθούμε και να παρμεμβάλλουμε προσωπικές απόψεις και οπτικές
οι οποίες μας παραπλανούν και δεν μας δίνουν την σωστή εικόνα.
πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, διότι υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος
να παρασυρθούμε και να παρμεμβάλλουμε προσωπικές απόψεις και οπτικές
οι οποίες μας παραπλανούν και δεν μας δίνουν την σωστή εικόνα.
Κάθε αποσυμβολισμός πρέπει να είναι συμβατός με όλες τις λοιπές
αλληγορίες και μύθους, οι οποίοι, όπως έχουμε πεί, δεν έχουν γραφτεί
τυχαία, αλλά αποτελούν ένα τρόπο καταγραφής θεικών και οντικών
σχέσεων. Ας θυμηθούμε ότι η δημιουργία ένός μύθου είναι τόσο δύσκολη
όσο και η εύρεση ενός νέου μαθηματικού θεωρήματος.
αλληγορίες και μύθους, οι οποίοι, όπως έχουμε πεί, δεν έχουν γραφτεί
τυχαία, αλλά αποτελούν ένα τρόπο καταγραφής θεικών και οντικών
σχέσεων. Ας θυμηθούμε ότι η δημιουργία ένός μύθου είναι τόσο δύσκολη
όσο και η εύρεση ενός νέου μαθηματικού θεωρήματος.
Γενικά περί Δονύσου έχουν λεχθεί - και λέγονται - τα μύρια όσα για
αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
Συνεπώς, η σωστή προσέγγιση είναι να βασιζόμαστε στον αποσυμβολισμό
που μας παραδίδουν οι φιλόσοφοι μας, οι οποίοι όπως θα δούμε
εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο που καλύπτει η Ελληνική Θεολογία.
που μας παραδίδουν οι φιλόσοφοι μας, οι οποίοι όπως θα δούμε
εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο που καλύπτει η Ελληνική Θεολογία.
Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε πολύ επιγραμματικά, τον αποσυμβολισμό
του Μύθου του Διονύσου. Ο μελετητής που θέλει να εμβαθύνει περισσότερο
πρέπει να ανατρέξει στα Φιλοσοφικά Κείμενα για να διευρύνει την
συνειδητότητα του.
του Μύθου του Διονύσου. Ο μελετητής που θέλει να εμβαθύνει περισσότερο
πρέπει να ανατρέξει στα Φιλοσοφικά Κείμενα για να διευρύνει την
συνειδητότητα του.
Διόνυσος = Βασιλεύς Εγκοσμίων Θεών και Μονάδα Μερικής Δημιουργίας
Οι Τιτάνες κατασπαράσσουν τον Διόνυσο = 2η Δημιουργία ( Μεριστή Δημιουργία )
( βλέπε Πρόκλος - Σχόλια στον Τίμαιο Α 132.26-30 και 173.2-4, Σχόλια
στον Αλκιβιάδη 44.3-4, Σχόλια στον Κρατύλο 182, Ερμείας - Σχόλια στον
Φαίδρο 93.10-13 )
στον Αλκιβιάδη 44.3-4, Σχόλια στον Κρατύλο 182, Ερμείας - Σχόλια στον
Φαίδρο 93.10-13 )
Η Καρδιά του Διονύσου σώζεται από την Αθηνά = Καρδιά = Νούς Κόσμου
Ο Απόλλων μαζεύει τα μέλη του = Σώμα Διονύσου = Ψυχή Κόσμου
( Για αυτό και λέγεται ότι : "Η Ψυχή μεμέρισται Τιτανικώς, ήρμοσται δε μουσικώς" )
( βλέπε Πρόκλος - Σχόλια στον Κρατύλο 182, Σχόλια στον Τίμαιο Β 146, Β
297.28-30, Σχόλια στον Παρμενίδη 808.25-29 )
297.28-30, Σχόλια στον Παρμενίδη 808.25-29 )
Ο Ζευς κατακεραυνώνει τους Τιτάνες και από την στάχτη τους ( ή τις αναθυμιάσεις
κατ' άλλη εκδοχή) γεννιούνται οι άνθρωποι
( βλέπε Ολυμπιόδωρος - Σχόλια στον Φαίδωνα I 2, 3-10 )
Ο Διόνυσος αναγεννάται από την Σεμέλη = Υπεύθυνος για τις επαναγεννήσεις
( βλέπε Ερμείας - Σχόλια στον Φαίδρο 55.20-28 )
Ο Ζευς επιστρέφει τον Διόνυσο στην Περσεφόνη = Επιστρέφει στο Νοητό.
( βλέπε Ορφικός Υμνος Λικνίτου 4-7, Ορφικός Υμνος Σεμέλης 6-8, Υμνος
Πρόκλου στην Αθηνά 11-15 )
Είναι σαφές λοιπόν ότι η πρώτη μητέρα του Διονύσου είναι η Περσεφόνη,
η δε Σεμέλη αναλαμβάνει να κυοφορήσει τον Διόνυσο ( όπως θα λέγαμε με
σημερινούς ιατρικούς όρους : Φέρουσα ή Υποκατάστατη Μητέρα ), μέχρις
ότου ο Ζευς πάρει τον Διόνυσο και τον επιστρέψει στην Περσεφόνη. Με
αυτή την οπτική και λαμβανομένου υπ' όψιν ότι ο Ιακχος είναι ο
Διόνυσος μωρό ( βλέπε λήμμα Ίακχος στο λεξικό Σουίδα ), μπορούμε να
διακρίνουμε την σχέση Περσεφόνης-Ιάκχου-Διονύσου και την θεολογική
πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τον μύθο της Ελευσίνας.
Συνεπώς πρέπει να συγκρατήσουμε ότι οι Μύθοι περί των δύο γεννήσεων
του Διονύσου, δεν αποτελούν διαφορετικές εκδοχές, αλλά μια
ολοκληρωμένη αλληγορική καταγραφή συγκεκριμένων θεολογικών εννοιών.
του Διονύσου, δεν αποτελούν διαφορετικές εκδοχές, αλλά μια
ολοκληρωμένη αλληγορική καταγραφή συγκεκριμένων θεολογικών εννοιών.
Empedotimos Athenian
Ο Διόνυσος διαμελίζεται σε τόσα κομμάτια όσα και οι Τιτάνες, δηλαδή 7.
Το αντίστοιχο Πλατωνικό του Ορφικού αυτού μύθου είναι ο τεμαχισμός του κύκλου του ετέρου(=σώμα Διονύσου) της ψυχής του κόσμου από τον Δημιουργό σε επτά κομμάτια.
(Κύκλος Ταυτού = Νους Διονύσου)
