Ομηρικός Ύμνος εις Αθηνά

 Την ένδοξη θεά Αθηνά Παλλάδα αρχίζω να εξυμνώ

την γλαυκομμάτα πάνσοφη με την αμείλικτη καρδιά

την σεβαστή παρθένα πολιούχο την αντρειωμένη

την Τριτογένεια, που μόνος του ο Ζεύς ο συνετός τη γέννησε

απ' το σεπτό κεφάλι του, με πανοπλία πολεμική

χρυσή αστραφτερή· και σέβας όλους τους αθάνατους κυρίεψε

καθώς την είδανε· κι αυτή μπρος στον ασπιδοφόρο Δία

με βία πετάχτηκε απ' το αθάνατο κεφάλι του

τ' ακόντιό της σείοντας το οξύ· τότε ο ψηλός τραντάχτηκε Όλυμπος

φριχτά απ' την οργή της γλαυκομάτας, και η γή τριγύρω

βούιξε φοβερά, κι ανακινήθηκεν ο πόντος

απ' ολοπόρφυρα κύματα ταραγμένος ενώ το αλμυρόνερο ξεχύθηκε

αιφνίδια· κι ο λαμπρός γιός του Υπερίωνα σταμάτησε

τους ίππους τους γοργόποδους πολύ καιρό, ωσότου η κόρη

απ' τους αθάνατούς της ώμους πέταξε τα θεϊκά της όπλα

η Αθηνά η Παλλάς· και χάρηκε ο πολύνοος Ζεύς.