Ακούστε με ώ Χάριτες ένδοξαι, πού τιμάσθε με λαμπρότητα, θυγατέρες του Διός και της Ευρυνόμης με τα βαθειά στήθη, εσείς η Αγλαϊα, η Θάλεια και η πολυευτυχισμένη Ευφροσύνη πού γεννάτε την χαρά, είσθε αξιέραστες ευχάριστες, αγνές, ποικιλόμορφες, πάντοτε θαλερές (φρέσκιες) εις τους ανθρώπους περιπόθηται διότι ούτε αι ταχείαι φλόγες του ηλίου, ούτε της σελήνης το φως ούτε και το καύχημα της σοφίας, της αρετής και της δραστήριας τόλμης, ούτε της λαμπρός ωραιότατης νεότητας του βίου ή περίοδος (ή εποχή) διεγείρει χαρές εις την ζωήν μας χωρίς την ίδικήν σας παρουσίαν.
Είθε να μας έλθετε πάντοτε προσηνείς προς τους μύστας. εσείς πού είσθε άξιες ευχής, αι τριγυρίζουσαι (τους ανθρώπους), αι ανθηραί, αι περιπόθηται, πού δίδετε την ευτυχίαν.
Είθε να μας έλθετε πάντοτε προσηνείς προς τους μύστας. εσείς πού είσθε άξιες ευχής, αι τριγυρίζουσαι (τους ανθρώπους), αι ανθηραί, αι περιπόθηται, πού δίδετε την ευτυχίαν.
Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι, θυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαθυκόλπου, Ἀγλαΐη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε, χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί, αἰολόμορφοι, ἀειθαλέες, θνητοῖσι ποθειναί· εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι· ἔλθοιτ᾽ ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.
