ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ, Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Τι σημαίνει η λέξις Αγών και έχει γενικώτερα καθιερωθή με την άθληση στην Αρχαία Ελλάδα, αντί να χρησιμοποιηθή ο όρος παιχνίδι, όπως έγινε επί των ημερών μας εδώ και έναν αιώνα τώρα με την καθιέρωσι του ονόματος "Olympic Games";


Α γ ώ ν σημαίνει κάθε σπουδαία ή επικίνδυνη προσπάθεια. Η εσωτερική δυναμική της λέξεως όμως σημαίνει ά γ ω    ά ν ω.


Οι Αρχαίοι Αθλητικοί Αγώνες και όχι τα αθλητικά παιχνίδια (Olympic Games) ά γ ο υ ν    ά ν ω τoν αθλητή, διότι αναφέρονται όχι στά σώματα, αλλά στην ψυχή του. Γιά να οδηγηθή άνω η ψυχή απαιτούνται προϋποθέσεις σταθερού φωτισμού και συνεχούς υπερβάσεως των προσπαθειών της. Ο αθλητής δέν αμιλλάται τους άλλους. Η άμιλλα έχει στόχο τον χθεσινό του εαυτό.


Οι κορυφές του Ολύμπου χάνονται στoν άπειρο αιθέρα των ουρανών. Οι πρόποδες είναι εκείνοι που στηρίζουν τo Ιερό Βουνό. Νέμεα, Ίσθμια και Πύθια σχηματίζουν με τα Ολύμπια τo Τετρακτυϊκό Οικοδόμημα. Οι άλλοι Αγώνες, πανίεροι και ευλαβικοί, είναι οι πρόποδες επί των οποίων στηρίζεται η Ουσία της Αθανασίας. Ο αθλητής των Ολυμπιακών Αγώνων δεν εμφανίζεται ξαφνικά στο προσκήνιο των Αγώνων χωρίς να έχη ήδη αποδείξη την σταθερή του προσήλωση στα ιδεώδη της Ελληνικής Φυλής και στις ηθικές μας αξίες. Προηγούνται οι Άλλοι Αγώνες, οι οποίοι διαπλάθουν τον αθλητή, ο οποίος κάποτε θα καταλήξη εις τους Ολυμπιακούς.


Πανελλήνιες νεκρικές γιορτές παιδιών ήσαν τα Νέμεα και τα Ίσθμια. Αθέατος πρωταγωνιστής το Ιερο Παιδί είναι η νέα ψυχή, που στα αρχικά στάδια της αφυπνίσεώς της συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια στην πορεία της προς την τελείωσί της.


Στους τρίτους Αγώνες, τα Πύθια ο ίδιος ο θεός Απόλλων διεξάγει ολοκληρωτικό και νικηφόρο αγώνα κατά της Δράκαινας των Δελφών. Η ψυχή εξαγνισμένη και ισχυρή, προετοιμασμένη, θα συμμετάσχη στους Ολυμπιακούς.


Όταν η ψυχή φωτισθή σταθερά από το υπέρτατο σύμβολο του ορατού κόσμου, τον ήλιο, ετοιμάζεται να βγή από την ακινησία της και ν' αρχίση τήν, προς τα άνω, πορεία της.


Η αφή της φλόγας της Ολυμπιακής δάδας είναι το σύμβολο της ενάρξεως των Ολυμπιακών Αγώνων. Εάν δεν ανάψη η φλόγα, η έναρξις αναβάλλεται η ακόμη και ματαιούται. Γιατί δίδεται τόσο μεγάλη σημασία σ' αυτή την συμβολική πράξι, πού τελείται στό Ιερόν Πέδον της Ολυμπίας προ της ενάρξεως των Αγώνων;


Τo άναμμα της φλόγας είναι η σύνδεσις του ορατού κόσμου με τον αόρατον. Είναι ο φωτισμός των ψυχών των αθλητών, οι οποίοι προσλαμβάνουν το άσβεστον πύρ των αοράτων πεδίων με τον συμβολισμόν του ανάμματος της δάδας. Οι αθληταί τότε μετουσιώνονται απο σκοτεινές και πλανώμενες σκιές χωρίς γνώσιν του προορισμού των, σε όντα φωτισμένα με επίγνωσιν της αιωνιότητος της υπάρξεώς των.


Ο συμβολισμός όμως αυτός δεν θα ήταν αρκετός γιά να πραγματοποιήση την σύνδεσιν θνητών αθλητών / αθανάτων θεών. Σύμφωνα με το Ολυμπιακό Ιδεώδες οι αθληταί είναι το απαύγασμα των θνητών, οι οποίοι έχουν προετοιμαστεί, όχι μόνο σωματικώς, αλλά και κυρίως ψυχικώς για το Μεγάλο Άλμα, που θα τις εκτινάξη απο την θνητότητα στην αθανασία.


Σε Τι συνίσταται η προετοιμασία; στην αναγνώριση της Ηλιακής προελεύσεως της ψυχής, όπως με τόση βεβαιότητα και σαφήνεια αναπτύσσει την ηλιακή μας προέλευση ο Πλάτων εις τό τέλος του διαλόγου του "Τίμαιος".


Εξ άλλου εάν δεν υπήρχε η εκ προοιμίου γνώσις του Ιερατείου του Ηλιοκεντρισμού, η προετοιμασία δεν θα είχε αποτέλεσμα. Διότι η φλόγα της Ολυμπίας είναι η ορατή έκφρασις της πύρινης μάζας του σταθερού Ηλίου, όπως επισημαίνει η Ηλιοκεντρική φυσική πραγματικότης.


Όσο η ψυχή έχει την πεποίθηση ότι είναι περιωρισμένη στον στενό κύκλο του ενος βίου επάνω στην γη, έχει την ματαιότητα της ζωής χαραγμένη στην συνείδησή της και το χέρι του θανάτου καρφωμένο στα σπλάχνα της. Η ψυχή χρειάζεται ένα διαχρονικο πρότυπο για να καταλάβη την σύνδεση της με την ιερή φλόγα και να αφομοιώση την έννοια της αθανασίας. Πρέπει με τα φυσικά του μάτια ο αθλητής να δή την φλόγα. Αυτό μόνο με ένα ορατο, ζωντανό πρότυπο μπορεί να του το προσφέρη. Η αντικειμενική, ορατή πραγματικότης βρίσκεται στον Ηλιοκεντρισμό.


Ήταν ο Ηλιοκεντρισμός γνωστός στην αρχαιότητα; Μάλιστα, διότι η Θόλος της Επιδαύρου έχει αποτυπωμένο στο δάπεδο το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Συνεπώς το Ιερατείο ήτο γνώστης της Ηλιοκεντρικής Ιδέας από αναρίθμητους αιώνες προ της ανεγέρσεως της Θόλου. Και το σημαντικώτερο ο Ηλιοκεντρισμός έρχεται από τον Ιερό χώρο της ιάσεως των ψυχών και των σωμάτων. Είναι συνεπώς αναγκαία η σταθερή σύνδεσις της Ολυμπιακής φλόγας με την σταθερότητα της φλόγας του Ηλίου.


Η Επίδαυρος, με το σύμβολο του Ηλίου στο δάπεδο της Θόλου και τους ανά τετραετία Αγώνες των Ασκληπείων, συνδέει την δάδα της Ολυμπίας με την έννοια της αθανασίας της ψυχής. Εάν δεν υπάρξη σταθερό φώς στην ψυχή ο αθλητής δεν θα συλλάβη την σημασία του ανάμματος της φλόγας της Ολυμπίας.


Ο σταθερός ψυχικός φωτισμός απαιτεί ένα ορατό πρότυπο για να λειτουργήση όμοια με αυτό. Μοναδικό πρότυπο είναι η αναγνώριση της Ηλιοκεντρικής Ιδέας.


Η Επίδαυρος είναι ο πρώτος σταθμός από τον οποίον θα κάνη την εκκίνηση της η ψυχή. Πρώτα θα την θεραπεύση σωματικώς, ψυχικώς και νοητικώς ο Ασκληπιός, υιός του Απόλλωνος, και μετά θα γίνη η έναρξις των Άλλων Αγώνων με κατάληξη τους Ολυμπιακούς Αγώνες.


Ο Ιερός Κότινος των Ολυμπιακών αγώνων είναι ένας κύκλος / στέφανος από κλαδί ελαίας της Ιεράς Άλτιος, η οποία ευρίσκεται πίσω απο τόν Ναό του Ολυμπίου Διός. Το ιερό δένδρο προήλθε από την Ακρόπολη των Αθηνών. Ο στέφανος συμβολίζει τον Ζωδιακό Κύκλο και το κλαδί της ελαίας, δένδρο αειθαλές, την αιωνιότητα της αθανασίας.


Ο αθλητής που έχει "νού υγιή εν σώματι υγιεί" ανάβει την φλόγα της αθανασίας στην ψυχή του, όταν αθλούμενος άριστος μεταξύ αρίστων επιδιώκει να φθάση στο ακίνητο κέντρο του Αιωνίου Φωτός. Ο Κότινος των Ολυμπιακών Αγώνων συμβολίζει το στεφάνι του Ζωδιακού Κύκλου. Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού με τον Ιερό Κότινο είναι η εικόνα του Ζωδιακού Κύκλου, που έχει στο κέντρο της τον ήλιο / Νού.

Η στεφανωμένη κεφαλή του αθλητού
είναι ο Κεντρικός ήλιος της Ψυχής,
η Ηλιοκεντρική Ιδέα στην απόλυτο έκφρασί της...


Α Λ Τ Α Ν Η


Π. Φ., 3 Νοεμβρίου 2003