Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Τὰ εἰς ἑαυτὸν

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ

202. – Τὰ εἰς ἑαυτὸν 2.17, 3.10, 7.3



(α)1


[2, 17] Της ανθρώπινης ζωής η διάρκεια όσο μια στιγμή, η ουσία της ρευστή, η αίσθησή της θολή, το σώμα -από τη σύστασή του- έτοιμο να σαπίσει, και η ψυχή ένας στρόβιλος, η τύχη άδηλη, η δόξα αβέβαιη. Με δυο λόγια, όλα στο σώμα σαν ένα ποτάμι, όλα της ψυχής σαν όνειρο2 και σαν άχνη, η ζωή ένας πόλεμος κι ένας ξενιτεμός,3 η υστεροφημία λησμονιά. Ποιο είναι αυτό που μπορεί να μας δείξει τον δρόμο; Ένα και μόνο: η φιλοσοφία! Κι αυτό σημαίνει να φυλάμε τον θεό μέσα μας καθαρό κι αλώβητο, νικητή πάνω στις ηδονές και τους πόνους, να μην κάνουμε τίποτε στα τυφλά, τίποτε ψεύτικα και προσποιητά, να μην εξαρτιόμαστε από το τι θα πράξει ή τι δεν θα πράξει ο άλλος. Κι ακόμη, να αποδεχόμαστε όσα συμβαίνουν κι όσα μας λαχαίνουν σαν κάτι που έρχεται κάπου από κει απ᾽ όπου έχουμε έλθει και εμείς· και πάνω απ᾽ όλα, να περιμένουμε τον θάνατο με γαλήνια διάθεση, θεωρώντας πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διάλυση των συστατικών στοιχείων από τα οποία είναι συγκροτημένο κάθε ζωντανό πλάσμα.

(β)

[3, 10] Πέταξε τα όλα, κράτησε μόνο τούτα τα λίγα· και να θυμάσαι ακόμη ότι καθένας ζει μόνο το παρόν -τούτο το ακαριαίο· τα άλλα ή τα έχει ζήσει πια ή είναι στη σφαίρα του άδηλου. Μικρή λοιπόν η ζωή του καθενός, μικρή και η γωνίτσα της γης όπου την ζει· μικρή ακόμη και η διαρκέστερη υστεροφημία: στηρίζεται κι αυτή σε ανθρωπάκια που διαδέχονται το ένα το άλλο και που αύριο κιόλας θα πεθάνουν και δεν γνωρίζουν ούτε τον εαυτό τους,4 πολύ περισσότερο εκείνον που έχει πεθάνει από καιρό.

(μετάφραση Νίκος Σκουτερόπουλος)

(γ)

[7, 3] Κενοσπουδία για πομπές, δράματα πάνω στη σκηνή,5 κοπάδια και συναγελάσματα, λογχίσματα σε κορμιά, κοκκαλάκια σε σκυλάκια, μπουκιές σε δεξαμενές ψαριών, ταλαιπωρίες φορτωμένων μυρμηγκιών, ποντικάκια που τρέχουν φοβισμένα,6 νευρόσπαστα που χειρονομούν.7 Πρέπει λοιπόν να στέκεσαι [απέναντι σε] αυτά με ευμένεια και χωρίς αλαζονεία, να προσέχεις όμως πως ο καθένας αξίζει τόσο, όσο τα πράγματα που τον απασχολούν.

(μετάφραση Γιώργος Σεφέρης)


 1 Ο συγκεκριμένος στοχασμός, που συνοψίζει βασικά στοιχεία της στωικής σκέψης, έχει στόχο να αναδείξει τη φιλοσοφία ως μοναδικό εφόδιο για να αντιμετωπίσει κανείς τη ρευστότητα και αβεβαιότητα που χαρακτηρίζουν τον ανθρώπινο βίο.
2 Οι παρομοιώσεις της ψυχής με όνειρο και πάχνη απαντούν συχνά στη λογοτεχνία της εποχής.
3 Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι ξένος, περαστικός από τη ζωή και μάλιστα για μικρό διάστημα, απαντά στη Σοφία Σολομώντος και σε μεταγενέστερα κείμενα.
4 Η εικόνα των ανθρώπων που περιμένουν στη σειρά τον θάνατο, χωρίς να γνωρίζουν ούτε καν τον ίδιο τον εαυτό τους, θυμίζει αντίστοιχες εικόνες της ποίησης του Έλιοτ. Αξιοπρόσεκτη η χρήση των υποκοριστικών (γωνίδιον, ἀνθρωπαρίων), που υποβάλλουν την έννοια της μηδαμινότητας του ανθρώπου.
5 Για την παρομοίωση του ανθρώπινου βίου με σκηνή θεάτρου βλ. το σχόλιο 2 στο ανθολογούμενο κείμενο από τον Επίκτητο. Γενικά σ᾽ ολόκληρο τον στοχασμό υποβάλλεται η ιδέα του βίου ως μάταιου θεάματος.
6 Στιςδύο εικόνες των ταλαιπωρημένων από το φόρτωμα μυρμηγκιών και των ποντικιών που τρέχουν φοβισμένα υπόκειται ο παραλληλισμός με τη ζωή του ανθρώπου.
7 Η ωραία παρομοίωση των ανθρώπων με μαριονέτες που χειρονομούν σπασμωδικά απαντά και σε άλλα σημεία του κειμένου του Αυρηλίου και υποδηλώνει τους ανθρώπους που κυριαρχούνται από τα πάθη της ψυχής. Η ιδιότητα αυτή, όπως επισημαίνεται στο στοχασμό 12,19, προσιδιάζει στη φύση των ζώων. Η συγκεκριμένη εικόνα άσκησε ιδιαίτερη επίδραση στην ποίηση του Γ. Σεφέρη.


Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία



Σημείωση: Στον σύνδεσμο της ιστοσελίδας Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία θα βρείτε  το αρχαίο κείμενο.

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ...

ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ - ΓΝΩΘΙ Σ' ΑΥΤΟΝ
ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
ΕΙ


"Είμαι το πνεύμα, το πανάρχαιο Απολλώνειο πνεύμα, που κατέβη πρώτο από τις χιονοσκέπαστες κορφές της Ιστορίας, ο Άρρην Λόγος, ο όρθιος Δωρικός σκοπός,
ο Πυθικός προαιώνιος Νόμος. Είμαι η αρχή της Ακτινοβολίας της Ευρυθμίας, της Πειθαρχίας, της Απλότητας, της βασικής κάθε ψυχής και λαού Αυτονομίας, είμ'η αρχή της τέλειας Μνήμης. Είμαι το Γνώθι Σαυτόν, το Μηδέν άγαν, είμαι η Χρυσή Τομή και η Τετρακτύς και ο Άκμων, είμαι το προμήνυμα του νέου χορού του καθαρμού απάνω από το πτώμα του φιδιού, που θρέψαν στη σπηλιά της γήινης
ύλης,σκοτεινοί ληθαργημένοι αιώνες.
 
Περιμένω πια την πιο μεγάλη λύτρωσή μου. Θέλω να σαρώσω με μια υπέρτατη αντίσταση, ό,τι μάταιο και ό,τι σάπιο, από το χώμα. Μη μου κλείτε πια τα στήθη σας, τη σκέψη σας και την ακοή σας. Ξεκινήστε. Εβγάτε να συναντηθούμε στην μεγάλη άπλα, που ό,τι τώρα στη φωνή μου, σας φαντάζει φοβερό, αυτού που βρίσκεστε κλεισμένοι, είναι ο Μέλος και το Μέτρο και ο Ρυθμός, όπ'ώχει πλάσει, ό,τι ανώτερο, γλυκύτερο και αδρότερο στο λαό σας και στους λαούς όλου του κόσμου. Είμαι ο ποταμός της Φωτεινής Αγιότητας, που Σας καλεί να ξαναβαφτιστείτε, στα προαιώνια κρυσταλλένια νάματά του.
 
Βοηθήστε με, να σας βοηθήσω.Δεν μ'ακούτε; Ο βρυχηθμός μου έχει πια ωριμάσει μες στους αιώνες. Μην αργείτε. Ελάτε, ελάτε. Ως πότε πια να σας κράζω;"





Άγγελος Σικελιανός
 (Από τον Δελφικό Λόγο) Δελφοί, 18 Οκτωβρίου 1932 


Είμαι καθαρό κρύσταλλο... 
είμαι διάφανη...
είμαι ψυχή αγνή...
άπιαστη...

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

ΥΠΕΡ ΚΥΠΡΙΔΟΣ...



«Παρὰ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος ἵστατο τὸ τῆς Οὐρανίας Ἀφροδίτης, τῆς ἡδυπαθεστάτης καὶ ποθεινοτάτης τῶν θεαινῶν. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης κῦμα χρυσοῦ ἀπέφθου, ἔστεφον τὴν ἀμβροσίαν κεφαλὴν καὶ τὸ ἀκτινοβόλον τῆς Θεᾶς μέτωπον. Τὸ βλέμμα αὐτῆς, μελιχρὸν καὶ πλῆρες γοητείας, διένεμεν ἔρωτας καὶ ἡδονὰς γλυκείας εἰς τοὺς πιστοὺς αὐτῆς λατρευτάς… 

Πάντες οἱ Θεοὶ ἐσυκοφαντήθησαν, ἀλλ᾽ οὐχὶ ὅσον αὐτή. Πάντων τῶν αἰώνων οἱ ὑποκριταὶ καὶ οἱ ταρτοῦφοι, ὑπὲρ πάσας τὰς Θεὰς τὴν Κύπριδα ἐσυκοφάντησαν.

Δὲν ὑπῆρξε βωμολοχία καὶ ψεῦδος, ὅπερ νὰ μὴ ἐξετόξευσαν κατὰ τῆς ἁπλουστάτης ταύτης καὶ ἀθῳοτάτης θεότητος, ἥτις ἐπλάσθη κατὰ φύσιν, ὡς ἔπρεπε νὰ πλασθῇ, καὶ οὐδὲν ἔγκλημα εἶχε.

Δὲν ὑπῆρξεν ἰλὺς καὶ βόρβορος, δι᾽ οὗ δὲν ἔχραναν τὸ πρόσωπον τῆς Θεᾶς ταύτης οἱ ζοφεροὶ τοῦ μεσαίωνος τρωγλοδύται, δὲν ὑπῆρξε ράκος δι᾽ οὗ δὲν ἐζήτησαν νὰ καλύψωσι τὴν γυμνότητα τῆς περικαλλοῦς ταύτης μορφῆς οἱ σεμνότυφοι ἐκεῖνοι σχολαστικοί!

Καὶ ἐν τῷ κρυπτῷ μὲν ἔθυον εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὸν Διόνυσον καὶ εἰς τὴν ἀγέλην αὐτοῦ, ἐν τῷ φανερῷ δὲ ὕβριζον καὶ διέσυρον. 

Παρηγορήθητι, ἀτυχὴς Θεά, μέχρις οὗ ἔλθῃ ἡμέρα καθ᾽ ἣν πάντες οἱ λατρευταί σου ἀναφανδὸν εἰς σὲ θὰ θύωσι, καὶ οὐδεὶς θὰ τολμᾷ πλέον νὰ σὲ συκοφαντήσῃ…» 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ 
 (Ἱστορικὸ Μυθιστόρημα περὶ τοῦ Γεωργίου Γεμιστοῦ - Πλήθωνος)


Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Η Αθηνά Εκπαιδεύτρια των Πολεμιστών και Αρωγός των Ηρώων στην Γλυπτική

Athena arms the warrior by Karl Heinrich Möller, 1851







Athena instructs the young man in the use of weapons by Hermann Schievelbein, 1853










Athena leads the young man into the new fight by Albert Wolff, 1853 1







Athena protects the young hero by Gustav Blaeser, 1854












Nike (or Iris) takes the fallen hero to Olympus By August Wredow 1857 2







Nike assists the wounded warrior By Ludwig Wilhelm Wichmann, 1853


Nike crowns the warrior by Friedrich Drake, 1853



Nike instructs the boy in heroic history By Emil Wolff, 1847


Statues on the Palace Bridge



The goddess Victoria riding on quadriga, National Monument of Victor Emmanuel II, Rome, Italy

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Μια φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου!


Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.
Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.
Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: “Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!”
Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.
Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραμμή που ανηφορίζει· τρεμάμενο αίματερό φωσφόρισμα, που σούρνεται σαν έντομο ερωτεμένο μέσα από τους αποβροχάρικους γύρους του μυαλού μου.
Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσματα από χώμα και μυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεμογγάστρωτες ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε.
Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.
Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν΄ απαντήσει. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να καθαρίσει τη γης. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή είναι η Δευτέρα Παρουσία…
Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν΄ ανοίξει δρόμο. Δρόμος ν΄ ανοιχτεί δεν υπάρχει.
Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από τη δική του κεφαλή, ξεφεύγει από το μικρό, όλο απορίες μυαλό του.
Μέσα στη βαθιά Σιγή, όρθιος, άφοβος, πονώντας και παίζοντας, ανεβαίνοντας ακατάπαυτα από κορυφή σε κορυφή, ξέροντας πως το ύψος δεν έχει τελειωμό, τραγουδά, κρεμάμενος στην άβυσσο, το μαγικό τούτο περήφανο ξόρκι:
ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ΄ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ΄ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ· ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
~ Νίκος Καζαντζάκης, Απόσπασμα από την “Ασκητική”.
1931aigina-kazantzakis
_____________
  Πηγή:ebooks.edu.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Η Αλχημεία της ψυχής

Ο Έρωτας η Ψυχή και η Αφροδίτη (Η Αλχημεία της ψυχής)

Στα Ορφικά Μυστήρια ο Υπερουράνιος Έρωτας γεννιέται μέσα από το Κοσμικό Αβγό, επιδρά επάνω στην άμορφη συμπαντική κατάσταση, συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία των αιθέριων μορφών. Εγκαθίσταται στο κέντρο της μορφής δημιουργώντας τον πυρήνα της, ωθώντας την σε μία περιστροφική κίνηση η οποία διαθέτει έναν παλμό που συν-πορεύεται με τον παλμό του Κοσμικού Σύμπαντος.  

Είναι αυτός ο Έρωτας – Πνεύμα ,  που εμφυσά την Ψυχή  στην μορφή. Είναι το αρχέτυπο Ζην, ο Ζευς, η Ζήνα. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο της  δημιουργίας που είναι και θηλυκό  και  αρσενικό. Είναι η Ψυχή – Πνεύμα ενοποιημένη.

Καθώς η αιθέρια κυκλική Ψυχή – Πνεύμα, ξεκινά το ταξίδι της στον χώρο κάποια κοσμική στιγμή συναντά μία υπέρλαμπρη – φωτεινή κατάσταση που την ελκύει. Είναι ο αρχέτυπος ήλιος, μία φωτεινή – αιθέρια κρύα μάζα, υπέρλαμπρη.

Η Ψυχή – Πνεύμα καμωμένη από τα αρχέτυπα στοιχεία του Φωτός και της Αγάπης του Υπερουράνιου Έρωτα - Πνεύμα έλκεται από κάθε τι το φωτεινό. Έλκεται από τον αρχέτυπο Πνευματικό Ήλιο και σμίγει μαζί του.  Εκεί συναντά την Ουράνια Αφροδίτη και αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από αυτήν.

Η Ουράνια Αφροδίτη σμίγει με τον Ουράνιο  ισορροπιστή Άρη και γεννιέται ο Ουράνιος Έρως - Πνεύμα.Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα, σμίγει με την περιστρεφόμενη Ψυχή – Πνεύμα και αναπαράγει σε αυτήν τον Κοσμικό Νου.  Η Ψυχή – Πνεύμα μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος. Αποκτά κοσμική συνειδητότητα.

Η Ψυχή – Πνεύμα που μέχρι τώρα ήταν Ένα, και θηλυκό και αρσενικό, όταν μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος διχοτομεί το αρσενικό και το θηλυκό. Αποκτά διπλή φύση που όμως το ουράνιο αρχέτυπο του Άρη ισορροπεί και ενοποιεί τις δύο φύσεις.
Η Ψυχή –Κόσμος αναπόφευκτα συνεχίζει το ταξίδι της προς χαμηλότερες διαστάσεις διότι η διχοτόμηση του Ένα σε Δύο, δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε ανώτερες διαστάσεις, όπου το Παν είναι Εν.

Τότε συναντά μία άλλη φωτεινή κατάσταση. Είναι ο θερμός Χθόνιος (υλικός) Ήλιος, μία προβολή του αρχέτυπου Ήλιου .

Εκεί η Ψυχή – Κόσμος συναντά  την πάνδημη – Χθόνια (Υλική) Αφροδίτη που σμίγει με τον Χθόνιο (Υλικό) Ήφαιστο και γεννιέται ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα.

Η Ψυχή – Κόσμος αναγνωρίζει στον πάνδημο Έρωτα - Πνεύμα στοιχεία του αρχέτυπου της δημιουργίας της και σμίγει μαζί του. Ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα παρασύρει την Ψυχή – Κόσμο στην εμπειρία της ύλης και την μεταμορφώνει σε Ψυχή – Περσεφόνη κόρη της Μητέρας – Γης Δήμητρας, προσδίδοντας την ιδιότητα του «Νου της ενσαρκωμένης οντότητας». 

Η Ψυχή – Περσεφόνη για να μπορέσει να βιώσει την εμπειρία της ύλης χρειάζεται ένα όχημα συμπαγούς ύλης. Ένα φυσικό – υλικό σώμα. Ελπίζει ότι έτσι θα ανακαλύψει την Χρυσή Γέφυρα που θα την οδηγήσει στην επανένωσή της με το αρχέτυπό της ως Ψυχή – Κόσμος και μετέπειτα ως Ψυχή – Πνεύμα.

Εμπλέκεται στις ενσαρκώσεις ανεβοκατεβαίνοντας στα υλικά – αιθερικά πεδία αναζητώντας την Μνημοσύνη.


Τότε η Ουράνια Αφροδίτη σμίγει με τον Ουράνιο Μεταμορφωτικό Ερμή και γεννιέται στην Μητέρα – Γη,  ο αρσενικός Ερμαφρόδιτος. Ο Ερμαφρόδιτος βιώνει την εμπειρία της ύλης ώσπου κάποια στιγμή φθάνει σε μία λίμνη. Εκεί συναντά την αιθερική νύμφη Σαλμακίδα.
Ο Ουράνιος Έρωτας – Πνεύμα , γιος της Ουράνιας Αφροδίτης και του Ουράνιου Ισορροπιστή Άρη, εμφανίζεται, και τα βέλη του πετυχαίνουν την νύμφη η οποία ερωτεύεται τον Ερμαφρόδιτο με όλη της την ψυχή.

Ο Ερμαφρόδιτος αντιστέκεται καθώς στην αναζήτησή του ακολουθεί τον Πάνδημο Χθόνιο Έρωτα - Πνεύμα. Όμως η αιθερική νύμφη επιμένει και ζητά από τον Δία να σμίξει με τον αγαπημένο της. Ο Δίας, ο εκπρόσωπος της πεμπτουσίας του αιθέρα, επεμβαίνει και σμίγει την νύμφη με τον Ερμαφρόδιτο μέσα στο νερό της λίμνης, αιώνια.

Το Δυο γίνεται πάλι Ένα και περνά στην αιωνιότητα. Το Ένα εγκαταλείπει το βαρύ φορτίο της ύλης και δρασκελίζοντας την Χρυσή Γέφυρα ξεκινά το ταξίδι του για την επανένωση με τα αρχέτυπά του.

Ο Υπερουράνιος Έρωτας - Πνεύμα είναι το πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας των κόσμων και των μορφών. Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα, γιος της Αφροδίτης και του Άρη, γεννιέται μέσα από το Κάλλος της θεϊκής Δημιουργίας, ενώ ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα (όρος που αναφέρεται στον Παυσανία), γεννιέται από την Χθόνια  Αφροδίτη και τον Χθόνιο Ήφαιστο, για να σηματοδοτήσει το Κάλλος της υλικής Φύσης.

Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα εκπροσωπεί το Κάλλος της Ψυχής που βρίσκεται υπεράνω των θεσμών και των νόμων, καθώς συμπεριλαμβάνει την αρχέγονη ουσία της Δημιουργίας που είναι η αιώνια ομορφιά αναλλοίωτη μέσα στον άχρονο χρόνο, που ούτε αυξάνεται, ούτε μειώνεται, διότι ισορροπεί.

Ο Πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα είναι εκείνος που εμπλέκει την ψυχή στην ομορφιά της ύλης και στην υλική δημιουργία. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει το συμπαγές όχημα της ψυχής, το υλικό σώμα με την κάθε ιδιαίτερή του μορφή. Παρουσιάζεται το φαινόμενο της αύξησης και της μείωσης διότι η ισορροπία στο υλικό πεδίο είναι εύθραυστη καθώς ο χρόνος γίνεται γραμμικός.

Εκείνο που αναζητά η Ψυχή – Περσεφόνη είναι η επανένωση με τα αρχέτυπά της (Ψυχή – Κόσμος και Ψυχή – Πνεύμα). Το στοιχείο του αρχέτυπου Ουράνιου Έρωτα – Πνεύμα  που προσδιορίζει την μεταμόρφωση της Ψυχής – Περσεφόνης σε Ψυχή – Κόσμος είναι η κινητήρια δύναμη που θα την οδηγήσει εκτός των πεδίων της ύλης.

Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό η ενσαρκωμένη οντότητα οφείλει να επανενωθεί με τα 12 αρχέτυπα της ψυχής της που συμβολίζονται μέσα από τους 12 θεϊκούς ρόλους, στο Ελληνικό Πάνθεο και εκδηλώνονται στον υλικό κόσμο των ανθρώπων, μόνο και μόνο για να αφυπνίσουν την νοητική χθόνια συνειδητότητα σε κοσμική συνειδητότητα.
Δηλαδή την μεταμόρφωση της Ψυχής – Περσεφόνης σε Ψυχή Κόσμο.

Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τα 12 θεϊκά αρχέτυπά του, τότε επιδρά ο 13ος ρόλος του Ζην – Ζευ, εμφυσώντας το Δημιουργικό στοιχείο του Υπερουράνιου Έρωτα  διαμέσου της πεμπτουσίας του Αιθέρα, μεταμορφώνοντας και ενοποιώντας το Δύο σε Ένα.

Η Ψυχή – Περσεφόνη ακολουθεί μία  διαδικασία για να μεταμορφωθεί σε Ψυχή – Κόσμος.

Αλιεύθηκε εδώ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...