ΑΡΤΕΜΙΣ, Το Αγκάλιασμα της Φύσης

Goddess Diana - Guillaume Seignac

Στα μονοπάτια των θεών ~ 7ο Επ. Άρτεμις, το... από KRASODAD

Η Παρθενική Φύση δεν τιθασεύεται... 
                                                  γι αυτό ... την σκοτώνουν...

ΥΠΕΡ ΚΥΠΡΙΔΟΣ...

«Παρὰ τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος ἵστατο τὸ τῆς Οὐρανίας Ἀφροδίτης, τῆς ἡδυπαθεστάτης καὶ ποθεινοτάτης τῶν θεαινῶν. Οἱ βόστρυχοι τῆς κόμης κῦμα χρυσοῦ ἀπέφθου, ἔστεφον τὴν ἀμβροσίαν κεφαλὴν καὶ τὸ ἀκτινοβόλον τῆς Θεᾶς μέτωπον. Τὸ βλέμμα αὐτῆς, μελιχρὸν καὶ πλῆρες γοητείας, διένεμεν ἔρωτας καὶ ἡδονὰς γλυκείας εἰς τοὺς πιστοὺς αὐτῆς λατρευτάς… 

Πάντες οἱ Θεοὶ ἐσυκοφαντήθησαν, ἀλλ᾽ οὐχὶ ὅσον αὐτή. Πάντων τῶν αἰώνων οἱ ὑποκριταὶ καὶ οἱ ταρτοῦφοι, ὑπὲρ πάσας τὰς Θεὰς τὴν Κύπριδα ἐσυκοφάντησαν.

Δὲν ὑπῆρξε βωμολοχία καὶ ψεῦδος, ὅπερ νὰ μὴ ἐξετόξευσαν κατὰ τῆς ἁπλουστάτης ταύτης καὶ ἀθῳοτάτης θεότητος, ἥτις ἐπλάσθη κατὰ φύσιν, ὡς ἔπρεπε νὰ πλασθῇ, καὶ οὐδὲν ἔγκλημα εἶχε.

Δὲν ὑπῆρξεν ἰλὺς καὶ βόρβορος, δι᾽ οὗ δὲν ἔχραναν τὸ πρόσωπον τῆς Θεᾶς ταύτης οἱ ζοφεροὶ τοῦ μεσαίωνος τρωγλοδύται, δὲν ὑπῆρξε ράκος δι᾽ οὗ δὲν ἐζήτησαν νὰ καλύψωσι τὴν γυμνότητα τῆς περικαλλοῦς ταύτης μορφῆς οἱ σεμνότυφοι ἐκεῖνοι σχολαστικοί!

Καὶ ἐν τῷ κρυπτῷ μὲν ἔθυον εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὸν Διόνυσον καὶ εἰς τὴν ἀγέλην αὐτοῦ, ἐν τῷ φανερῷ δὲ ὕβριζον καὶ διέσυρον. 

Παρηγορήθητι, ἀτυχὴς Θεά, μέχρις οὗ ἔλθῃ ἡμέρα καθ᾽ ἣν πάντες οἱ λατρευταί σου ἀναφανδὸν εἰς σὲ θὰ θύωσι, καὶ οὐδεὶς θὰ τολμᾷ πλέον νὰ σὲ συκοφαντήσῃ…» 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ 

 (Ἱστορικὸ Μυθιστόρημα περὶ τοῦ Γεωργίου Γεμιστοῦ - Πλήθωνος)

ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ

Η Αθηνά Εκπαιδεύτρια των Πολεμιστών και Αρωγός των Ηρώων στην Γλυπτική

Athena arms the warrior by Karl Heinrich Möller, 1851

Athena instructs the young man in the use of weapons by Hermann Schievelbein, 1853

Athena leads the young man into the new fight by Albert Wolff, 1853 1

Athena protects the young hero by Gustav Blaeser, 1854

Nike (or Iris) takes the fallen hero to Olympus By August Wredow 1857 2

Nike assists the wounded warrior By Ludwig Wilhelm Wichmann, 1853

Nike crowns the warrior by Friedrich Drake, 1853

Nike instructs the boy in heroic history By Emil Wolff, 1847

Statues on the Palace Bridge

The goddess Victoria riding on quadriga, National Monument of Victor Emmanuel II, Rome, Italy

Μια φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου!

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:

α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία·

β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει· σαν παράνομη φαίνεται, σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές· μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου.

Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: “Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!”

Δέντρο φωτιά γίνεται ολομεμιάς το Σύμπαντο. Ανάμεσα από τους καπνούς κι από τις φλόγες, αναπαμένος στην κορυφή της πυρκαγιάς, κρατώ αμόλευτο, δροσερό, γαλήνιο, τον καρπό της φωτιάς, το Φως.

Από την αψηλή τούτη κορυφή κοιτάζω την κόκκινη γραμμή που ανηφορίζει· τρεμάμενο αίματερό φωσφόρισμα, που σούρνεται σαν έντομο ερωτεμένο μέσα από τους αποβροχάρικους γύρους του μυαλού μου.

Εγώ, ράτσα, άνθρωποι, γης, θεωρία και πράξη, Θεός, φαντάσματα από χώμα και μυαλό, καλά για τις απλοϊκές καρδιές που φοβούνται, καλά για τις ανεμογγάστρωτες ψυχές που θαρρούν πως γεννούνε.

Από που ερχόμαστε; Που πηγαίνουμε; Τι νόημα έχει τούτη η ζωή; φωνάζουν οι καρδιές, ρωτούν οι κεφαλές, χτυπώντας το χάος.

Και μια φωτιά μέσα μου κίνησε ν΄ απαντήσει. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να καθαρίσει τη γης. Θα ΄ρθει μια μέρα, σίγουρα, η φωτιά να εξαφανίσει τη γης. Αυτή είναι η Δευτέρα Παρουσία…

Διδασκαλία δεν υπάρχει, δεν υπάρχει Λυτρωτής που ν΄ ανοίξει δρόμο. Δρόμος ν΄ ανοιχτεί δεν υπάρχει.

Καθένας, ανεβαίνοντας απάνω από τη δική του κεφαλή, ξεφεύγει από το μικρό, όλο απορίες μυαλό του.

Μέσα στη βαθιά Σιγή, όρθιος, άφοβος, πονώντας και παίζοντας, ανεβαίνοντας ακατάπαυτα από κορυφή σε κορυφή, ξέροντας πως το ύψος δεν έχει τελειωμό, τραγουδά, κρεμάμενος στην άβυσσο, το μαγικό τούτο περήφανο ξόρκι:

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ΄ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ΄ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ· ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.

~ Νίκος Καζαντζάκης, Απόσπασμα από την “Ασκητική”.

_____________

  Πηγή:ebooks.edu.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η Αλχημεία της ψυχής

Ο Έρωτας η Ψυχή και η Αφροδίτη (Η Αλχημεία της ψυχής)

Στα Ορφικά Μυστήρια ο Υπερουράνιος Έρωτας γεννιέται μέσα από το Κοσμικό Αβγό, επιδρά επάνω στην άμορφη συμπαντική κατάσταση, συμβάλλοντας έτσι στην δημιουργία των αιθέριων μορφών. Εγκαθίσταται στο κέντρο της μορφής δημιουργώντας τον πυρήνα της, ωθώντας την σε μία περιστροφική κίνηση η οποία διαθέτει έναν παλμό που συν-πορεύεται με τον παλμό του Κοσμικού Σύμπαντος.  

Είναι αυτός ο Έρωτας – Πνεύμα ,  που εμφυσά την Ψυχή  στην μορφή. Είναι το αρχέτυπο Ζην, ο Ζευς, η Ζήνα. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο της  δημιουργίας που είναι και θηλυκό  και  αρσενικό. Είναι η Ψυχή – Πνεύμα ενοποιημένη.

Καθώς η αιθέρια κυκλική Ψυχή – Πνεύμα, ξεκινά το ταξίδι της στον χώρο κάποια κοσμική στιγμή συναντά μία υπέρλαμπρη – φωτεινή κατάσταση που την ελκύει. Είναι ο αρχέτυπος ήλιος, μία φωτεινή – αιθέρια κρύα μάζα, υπέρλαμπρη.

Η Ψυχή – Πνεύμα καμωμένη από τα αρχέτυπα στοιχεία του Φωτός και της Αγάπης του Υπερουράνιου Έρωτα - Πνεύμα έλκεται από κάθε τι το φωτεινό. Έλκεται από τον αρχέτυπο Πνευματικό Ήλιο και σμίγει μαζί του.  Εκεί συναντά την Ουράνια Αφροδίτη και αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από αυτήν.

Η Ουράνια Αφροδίτη σμίγει με τον Ουράνιο  ισορροπιστή Άρη και γεννιέται ο Ουράνιος Έρως - Πνεύμα.Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα, σμίγει με την περιστρεφόμενη Ψυχή – Πνεύμα και αναπαράγει σε αυτήν τον Κοσμικό Νου.  Η Ψυχή – Πνεύμα μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος. Αποκτά κοσμική συνειδητότητα.

Η Ψυχή – Πνεύμα που μέχρι τώρα ήταν Ένα, και θηλυκό και αρσενικό, όταν μεταμορφώνεται σε Ψυχή – Κόσμος διχοτομεί το αρσενικό και το θηλυκό. Αποκτά διπλή φύση που όμως το ουράνιο αρχέτυπο του Άρη ισορροπεί και ενοποιεί τις δύο φύσεις.

Η Ψυχή –Κόσμος αναπόφευκτα συνεχίζει το ταξίδι της προς χαμηλότερες διαστάσεις διότι η διχοτόμηση του Ένα σε Δύο, δεν επιτρέπει την πρόσβαση σε ανώτερες διαστάσεις, όπου το Παν είναι Εν.

Τότε συναντά μία άλλη φωτεινή κατάσταση. Είναι ο θερμός Χθόνιος (υλικός) Ήλιος, μία προβολή του αρχέτυπου Ήλιου .

Εκεί η Ψυχή – Κόσμος συναντά  την πάνδημη – Χθόνια (Υλική) Αφροδίτη που σμίγει με τον Χθόνιο (Υλικό) Ήφαιστο και γεννιέται ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα.

Η Ψυχή – Κόσμος αναγνωρίζει στον πάνδημο Έρωτα - Πνεύμα στοιχεία του αρχέτυπου της δημιουργίας της και σμίγει μαζί του. Ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα παρασύρει την Ψυχή – Κόσμο στην εμπειρία της ύλης και την μεταμορφώνει σε Ψυχή – Περσεφόνη κόρη της Μητέρας – Γης Δήμητρας, προσδίδοντας την ιδιότητα του «Νου της ενσαρκωμένης οντότητας». 

Η Ψυχή – Περσεφόνη για να μπορέσει να βιώσει την εμπειρία της ύλης χρειάζεται ένα όχημα συμπαγούς ύλης. Ένα φυσικό – υλικό σώμα. Ελπίζει ότι έτσι θα ανακαλύψει την Χρυσή Γέφυρα που θα την οδηγήσει στην επανένωσή της με το αρχέτυπό της ως Ψυχή – Κόσμος και μετέπειτα ως Ψυχή – Πνεύμα.

Εμπλέκεται στις ενσαρκώσεις ανεβοκατεβαίνοντας στα υλικά – αιθερικά πεδία αναζητώντας την Μνημοσύνη.

Τότε η Ουράνια Αφροδίτη σμίγει με τον Ουράνιο Μεταμορφωτικό Ερμή και γεννιέται στην Μητέρα – Γη,  ο αρσενικός Ερμαφρόδιτος. Ο Ερμαφρόδιτος βιώνει την εμπειρία της ύλης ώσπου κάποια στιγμή φθάνει σε μία λίμνη. Εκεί συναντά την αιθερική νύμφη Σαλμακίδα.
Ο Ουράνιος Έρωτας – Πνεύμα , γιος της Ουράνιας Αφροδίτης και του Ουράνιου Ισορροπιστή Άρη, εμφανίζεται, και τα βέλη του πετυχαίνουν την νύμφη η οποία ερωτεύεται τον Ερμαφρόδιτο με όλη της την ψυχή.

Ο Ερμαφρόδιτος αντιστέκεται καθώς στην αναζήτησή του ακολουθεί τον Πάνδημο Χθόνιο Έρωτα - Πνεύμα. Όμως η αιθερική νύμφη επιμένει και ζητά από τον Δία να σμίξει με τον αγαπημένο της. Ο Δίας, ο εκπρόσωπος της πεμπτουσίας του αιθέρα, επεμβαίνει και σμίγει την νύμφη με τον Ερμαφρόδιτο μέσα στο νερό της λίμνης, αιώνια.

Το Δυο γίνεται πάλι Ένα και περνά στην αιωνιότητα. Το Ένα εγκαταλείπει το βαρύ φορτίο της ύλης και δρασκελίζοντας την Χρυσή Γέφυρα ξεκινά το ταξίδι του για την επανένωση με τα αρχέτυπά του.

Ο Υπερουράνιος Έρωτας - Πνεύμα είναι το πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας των κόσμων και των μορφών. Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα, γιος της Αφροδίτης και του Άρη, γεννιέται μέσα από το Κάλλος της θεϊκής Δημιουργίας, ενώ ο πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα (όρος που αναφέρεται στον Παυσανία), γεννιέται από την Χθόνια  Αφροδίτη και τον Χθόνιο Ήφαιστο, για να σηματοδοτήσει το Κάλλος της υλικής Φύσης.

Ο Ουράνιος Έρωτας - Πνεύμα εκπροσωπεί το Κάλλος της Ψυχής που βρίσκεται υπεράνω των θεσμών και των νόμων, καθώς συμπεριλαμβάνει την αρχέγονη ουσία της Δημιουργίας που είναι η αιώνια ομορφιά αναλλοίωτη μέσα στον άχρονο χρόνο, που ούτε αυξάνεται, ούτε μειώνεται, διότι ισορροπεί.

Ο Πάνδημος Έρωτας - Πνεύμα είναι εκείνος που εμπλέκει την ψυχή στην ομορφιά της ύλης και στην υλική δημιουργία. Εδώ σημαντικό ρόλο παίζει το συμπαγές όχημα της ψυχής, το υλικό σώμα με την κάθε ιδιαίτερή του μορφή. Παρουσιάζεται το φαινόμενο της αύξησης και της μείωσης διότι η ισορροπία στο υλικό πεδίο είναι εύθραυστη καθώς ο χρόνος γίνεται γραμμικός.

Εκείνο που αναζητά η Ψυχή – Περσεφόνη είναι η επανένωση με τα αρχέτυπά της (Ψυχή – Κόσμος και Ψυχή – Πνεύμα). Το στοιχείο του αρχέτυπου Ουράνιου Έρωτα – Πνεύμα  που προσδιορίζει την μεταμόρφωση της Ψυχής – Περσεφόνης σε Ψυχή – Κόσμος είναι η κινητήρια δύναμη που θα την οδηγήσει εκτός των πεδίων της ύλης.

Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό η ενσαρκωμένη οντότητα οφείλει να επανενωθεί με τα 12 αρχέτυπα της ψυχής της που συμβολίζονται μέσα από τους 12 θεϊκούς ρόλους, στο Ελληνικό Πάνθεο και εκδηλώνονται στον υλικό κόσμο των ανθρώπων, μόνο και μόνο για να αφυπνίσουν την νοητική χθόνια συνειδητότητα σε κοσμική συνειδητότητα.
Δηλαδή την μεταμόρφωση της Ψυχής – Περσεφόνης σε Ψυχή Κόσμο.

Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τα 12 θεϊκά αρχέτυπά του, τότε επιδρά ο 13ος ρόλος του Ζην – Ζευ, εμφυσώντας το Δημιουργικό στοιχείο του Υπερουράνιου Έρωτα  διαμέσου της πεμπτουσίας του Αιθέρα, μεταμορφώνοντας και ενοποιώντας το Δύο σε Ένα.

Η Ψυχή – Περσεφόνη ακολουθεί μία  διαδικασία για να μεταμορφωθεί σε Ψυχή – Κόσμος.

Αλιεύθηκε εδώ

ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ

Η ΘΕΑ ΗΡΑ

1864,William-Adolphe Bouguereau

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Η παράδοσις αναφέρει ότι όταν ο Κρόνος ανέλαβε την κυριαρχίαν εκ του πατρός του Ουρανού, έλαβε την προφητείαν ότι ένα εκ των τέκνων του θα τον εξεθρόνιζε. Κατόπιν αυτού ο Κρόνος κατάπινε τα τέκνα του, μεταξύ των οποίων και την Ήρα. Ο μόνος εκ των τέκνων της Ρέας ο οποίος απέφυγε την κατάποσιν ήταν ο Ζευς. Σχετικώς, η παράδοσις αναφέρει ότι όταν η Ρέα εγέννησε κρυφά τον Δια, πλησίον της πόλεως Λύκτο της Κρήτης εντός ενός σπηλαίου εις την απάτητη κορυφή του όρους Ίδη, τον απέκρυψε από τον Κρόνο και δια να τον εξαπατήσει του έδωσε αντί του βρέφους έναν λίθο περιτυλιγμένον με σπάργανα. Ο Κρόνος κατάπιε τον λίθον αλλά γρήγορα εννόησε την εξαπάτησίν του και προσεπάθησε να ανεύρει τον Δία άνευ όμως αποτελέσματος.

Γέννησις και παιδικά χρόνια της Ήρας Η Ήρα είναι θυγάτηρ του Κρόνου και της Ρέας, συνεπώς είναι τιτανίς, αδελφή του Διός και η τέλεια σύζυγος αυτού. Οι σχετικοί με τα παιδικά χρόνια και τη νεότητα της Ήρας μύθοι αφηγούνται ότι την Ήρα την ανέθρεψαν ο Ωκεανός και η Τηθύς και κατ’ άλλους ότι πέρασε τα πρώτα έτη αυτής εις την Σάμον, εις την Στυμφαλίαν και εις την Εύβοιαν. Οι Σάμιοι ισχυρίζονται ότι η Ήρα είχε γεννηθεί εις την νήσον των, εις τας όχθας του πόταμου Ίμβράσου, κάτωθεν μιας Ιτιάς η οποία, ως και η Βαλανιδιά, ήταν ιερά δέντρα εις την Ελλάδα. Εις την Στυμφαλία λάτρευαν την Ήρα με τριπλό συμβολισμό, ως κόρη, επειδή είχε μεγαλώσει εις την Στυμφαλία, ως γυναίκα επειδή είχε γίνει εκεί σύζυγος του Διός και ως εν χηρεία ευρισκομένη επειδή, δια άγνωστο λόγο είχε εγκαταλείψει τον Δία και είχε καταφύγει εκ νέου εις την Στυμφαλία επί τι διάστημα.

Τιτανομαχία Όταν ανδρώθηκε ο Ζευς, επακολούθησεν κραταιός αγών μεταξύ αυτού και του Κρόνου κατά τον οποίον επεκράτησεν ο Ζευς ενώ ο Κρόνος εξέμεσε τα τέκνα του δια ειδικού υγρού το οποίον του έδωσε η Μήτις. Άπαντα τα αδέλφια του Διός, μετά την απελευθέρωσίν τους πήραν το μέρος του εις την τιτανομαχίαν η οποία επηκολούθησεν και κατά την οποίαν οι Ολύμπιοι Θεοί κατενίκησαν τους Τιτάνας, τους οποίους περιόρισαν εις τα Τάρταρα. Δεν αναφέρωμεν λεπτομερείας της τιτανομαχίας διότι, εν προκειμένω, δεν έχουν ιδιαιτέραν σημασίαν.

Η ένωσις της Ήρας μετά του Διός. Όταν ο Ζευς έφθασε εις νεανικήν ηλικίαν περιηγείτο μεταμορφωμένος διάφορα μέρη του κόσμου. Εις την Σάμο είδε την Ήρα να λούζεται εις τον Παρθένιον ποταμό, (όστις έλαβεν το όνομά του από την παρθενικότητα αυτής) και την ερωτεύθηκε. Τότε μετα­μορφώθηκε εις το πτηνόν Κόκκυγα (κούκον) και κάθισε εις τα γόνατα της. Ενώ δε εκείνη τον κάλυψεν δια να τον θερμάνη, ο Ζευς έλαβε την πρα­γματικήν του μορφήν και ενώθηκε μετ’ αυτής, αφού της υποσχέθηκε να την καταστήση νόμιμη σύζυγο του, όταν θα εβασίλευε. Όταν ο Ζευς εγένετο κυρίαρχος του Ολύμπου εκήρυξεν την Ήρα τέλειαν, νόμιμον και μοναδικήν σύζυγον αυτού. Το πρώτο τέκνον της Ήρας μετά του Διός ήτο οΉφαιστος τον οποίον απέκτησεν πριν ο Ζευς την κήρυξη νόμιμο και τελεία σύζυγο. Κατ’ άλλην εκδοχήν ο Ήφαιστος εγεννήθη μόνον εκ της Ήρας άνευ συνουσίας ανδρός δι’ ο ωνομάζετο και Απάτωρ. Το δεύτερον τέκνον της Ήρας μετά του Διός ήτο ο Άρης τον οποίον απέκτησεν μετά την κήρυξη αυτής ως τελείας και νομίμου συζύγου. Κατ’ άλλην εκδοχήν ο Άρης εγεννήθη μόνον εκ της Ήρας διότι αύτη ζηλοτυπούσα δια την γέννησιν της Αθηνάς μόνον εκ του Διός άνευ γυναικός έλαβεν από την ανθούσαν άνθος, το ωσφράνθει και συνέλαβε άνευ ανδρός τον Άρην, δι’ ό και ο Άρης ωνομάζετο Απάτωρ όπως κατ’ αντιστοιχίαν η θεά Αθηνά ωνομάζετο Αμήτωρ. Έτερον τέκνον της Ήρας μετά του Διός ήτο η Ήβη ήτις κατ’ άλλην εκδοχήν εγεννήθη εκ της Ήρας άνευ συνουσίας ανδρός όταν μετέχουσα εις γεύμα του Θεού Απόλλωνος έφαγε άγρια μαρούλια. Η Ήβη εκπροσωπεί την αιώνιαν νεότητα δι ό και προσέφερε εις τους θεούς την αμβροσία, η οποία, μεταξύ των άλλων, τους χαρίζει την αιωνίαν νεότητα. Επίσης η Ήβη μετείχεν, ομού μετά των Ώρών, της Αρμονίας, της Αφροδίτης και της Αρτέμιδος της ορχηστικής ομάδος υπό τους ήχους της λύρας του Θεού Απόλλωνος προς τιμήν των λοιπών Ολύμπιων Θεών. Η Ήβη συνετέλεσεν εις την συμφιλίωσιν της Ήρας μετά του Ηρακλἐως τον οποίον ενυμφαίφθη όταν εγένετο δεκτός εις τον Όλυμπο. Από την ένωσιν αυτήν εγεννή­θησαν ο Αλεξιάρης  κι ο Ανίκητος. Αδελφή της Ήβης είναι η Ειλείθυια, η οποία προστατεύει τας εγκύους εκ των ωδινών των τοκετών και συμμετέχει εις πολύ σημαντικάς τοιαύτας περιπτώσεις διευκολύνουσα αυτούς όπως εις την περίπτωσιν της γεννήσεως του υιού του Διός Ηρακλέους από την Αλκμήνη, την γέννησιν της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος από την Λητώ κλπ των οποίων η λεπτομερής αναφορά δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η θέσις της Θεάς Ήρας εις τον Όλυμπον Η Θεά Ήρα είναι η μεγάλη θήλεια θεότης και η άνασσα του Ολύμπου, του οποίου ο Ζευς είναι, αντιστοίχως, ο μεγάλος άρρην Θεός και, συνεπώς, η Ήρα δεν δύναται ει μη να είναι η σύζυγος του Διός και συμβασιλεύει μετά του Θεού Διός. Αύτη τη βοηθεία του Βορρέα εξαπολύει ορμητικάς πνοάς αι οποίαι αναστατώνουν την θάλασσα και γενικώς εκδηλώνει αναλόγους ιδιότητας μετά του Διός όμως αναφερομένας εις την υλικήν ουσίαν της Φύσεως. Τέλος η παράδοσις αναφέρει ότι ο Ζεύς προσελκύετο από διαφόρους παρθένας και η Ήρα, προκειμένου να επιτυγχάνει την μετ’ αυτού ένωσιν, ελούετο εις τον παρθένιον ποταμόν και ούτω ανακτούσε την παρθενικότητά της.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Στην ελληνική μυθολογία η Ήρα ήταν αδερφή και σύζυγος του Δία, κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Ήταν η θεά του γάμου και προστάτιδα των γυναικών. Ζήλευε τον άνδρα της Δία για τις απιστίες του προς αυτήν και πολλές φορές εκδικήθηκε τις γυναίκες με τις οποίες την απατούσε ο Δίας.

Η γέννηση της Ήρας Η γέννηση της βασίλισσας των θεών τοποθετείται σε διάφορα σημεία. Μερικά από αυτά είναι η Σάμος ή η Στυμφαλία ή η Εύβοια. Η μοίρα της δεν ήταν διαφορετική από αυτή των αδερφών της. Ο Κρόνος την κατάπιε, προσπαθώντας να πολεμήσει τη μοίρα του, καθώς η Γαία και ο Ουρανός του είχαν προφητεύσει πως ένας απόγονός του θα διεκδικούσε την εξουσία. Μόνο όταν η Ρέα κατόρθωσε, με τέχνασμα, να ξεγελάσει τον Κρόνο, τότε η Ήρα, μαζί με τα υπόλοιπα αδέρφια της, ξαναείδε το φως.

Ο γάμος Ηρας – Διός Μετά την εκθρόνιση του Κρόνου, ο Δίας τη ζήτησε σε γάμο. Εκείνη αρνήθηκε. Τρελός από έρωτα για την αδερφή του, ο Δίας δεν παραιτήθηκε από τους σκοπούς του. Μια βροχερή, χειμωνιάτικη μέρα, καθώς η θεά περπατούσε στο δάσος, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κούκο και έπεσε στα πόδια της ανυποψίαστης Ήρας. Η θεά λυπήθηκε το μισοπαγωμένο πλασματάκι. Έσκυψε, το πήρε στην αγκαλιά της, το χάιδεψε και το ζέστανε στους παρθενικούς της κόρφους. Τότε ο βασιλιάς των θεών πήρε την πραγματική του μορφή. Επιβλητικός και πανίσχυρος εξουδετέρωσε και τις τελευταίες αντιστάσεις της θεάς. Η Ήρα νικήθηκε, υποτάχτηκε, έγινε για πάντα δική του, αφού πρώτα εξασφάλισε «υπόσχεση γάμου». Κατα μία εκδοχή ο μύθος της ένωσης του Δία και της Ήρας συμβόλιζε την ένωση της καθαροτητας του Ουρανού (εκφραστής του ο Δίας) με τον Αέρα, στοιχείο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, που εκφραστής του ήταν η Ήρα. Από το γάμο της Ήρας και του Δία γεννήθηκαν ο Άρης,η Ήβη και η Ειλείθυια. Σύμφωνα με τον Όμηρο γεννήθηκε και ο Ήφαιστος, ενώ κατα τον Ησίοδο η Ήρα γέννησε μόνη της τον Ήφαιστο, χωρίς τη συμμετοχή του Δία. Συχνά η Ήρα περιγραφόταν ή απεικονιζόταν κρατώντας κάποιο σκήπτρο ως σύμβολο κυριαρχίας ή έχοντας στα χέρια τηςρόδι (σύμβολο γονιμότητας). Άλλα γνωστά σύμβολα της Ήρας ηταν το παγώνι, ο κούκος που συμβόλιζε τον ερχομό της άνοιξης και διάφορα λουλούδια και φυτά που συμβόλιζαν την ευλογία της φύσης.

Γιορτές προς τιμήν της Ήρας Προς τιμήν της Ήρας γίνονταν γιορτές σε πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας και ονομάζονταν Ηραία. Τα λαμπρότερα Ηραία γίνονταν στο Άργος, τη Σάμο και την Ολυμπία.

Ναοί προς τιμήν της Ήρας Οι ναοί προς τιμήν της Ήρας είχαν το όνομα Ηραίον. Το πιο σημαντικό Ηραίον στον Ελλαδικό χώρο είναι το Ηραίον της Σάμου.

Απόγονοι της Ήρας Απόγονοι της Ήρας ήταν οι Κάδμειοι (αναμεσά τους ο θεός Διόνυσος), οι Πελοπίδες (ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, ο Θησέας, ο Αίγισθος, ο Ορέστης, η Ηλέκτρα, η Ιφιγένεια, ο Αμφιτρύωνας, η Αλκμήνη, ο Ευρυσθέας, ο Ιόλαος, ο Ηρακλής) οι Θεστιάδες (η Αλθαία, η Λήδα, ο Μελέαγρος, η Δηιάνειρα, οι Διόσκουροι, η Ελένη, ο Αμφιάραος), ο Ασκληπιός, οι Παλικοί, ο Αιγέας και ο ληστής Περιφήτης.

Λοιπά θέματα Με το όνομα της Ήρας αναφέρονται δύο αστεροειδείς, ο 3 Ήρα (3 Juno) (που για την ακρίβεια ονομάσθηκε από τη ρωμαϊκή θεότητα Γιούνο, αντίστοιχη της Ήρας στη ρωμαϊκή μυθολογία, και ανακαλύφθηκε το 1804) και ο 103 Ήρα (103 Hera), που ανακαλύφθηκε το 1868.

ΠΗΓΗ Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF%81%CE%B1

ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ

Ομηρικός Ύμνος Ήρας

Ορφικός Ύμνος Ήρας

Καθισμένη σε γαλάζιους κόλπους, αερόμορφε συ Ηρα 

πού είσαι βασίλισσα των πάντων, μακαριά σύζυγος του Διός, 

και παρέχεις (προσφέρεις) εις τους ανθρώπους ήπιες αύρες, πού τρέφουν τας ψυχάς. 

είσαι μητέρα των βροχών, τροφός των ανέμων, έχεις γεννήσει τα πάντα.

διότι χωρίς εσένα κανένα γενικώς πλάσμα δεν γνωρίζει την φύσιν της ζωής 

διότι συμμετέχεις εις όλα συγκερασμένη με τον σεβαστόν αέρα. 

διότι μόνη εσύ είσαι κυρίαρχος όλων καί όλων είσαι βασίλισσα 

καί με αέρινες ορμητικές κινήσεις τινάσσεσαι (λούζεσαι) εις τα νερά. 

Αλλά συ ή μακαρία θεά πού έχεις πολλά ονόματα καί είσαι ή βασίλισσα πάντων.

είθε να μας έλθης ευμενής με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.

Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε, ῞

Ηρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα, 

ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς, 

ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε· 

χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· 

κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι· 

πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί 

τ᾽ ἀνάσσεις ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα. 

ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια, 

ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι.