Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΚΛΟΥ ΥΜΝΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΡΟΚΛΟΥ ΥΜΝΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Εις Αθηνάν Πολυμήτιν -Ύμνος Πρόκλου


 Minerva In A Chariot -  Abbot Handerson Thayer -1984
«Εισάκουσε με, τέκνο του ασπιδοφόρου Διός, 
που ξεπήδησες από την πηγή του γεννήτορα και από την κορυφή της σειράς, 
αντρόψυχη, ασπιδοφόρα, μεγαλοδύναμη, κόρη του ισχυρού πατέρα, 
Παλλάδα, Τριτογένεια, χρυσόκρανη εσύ που κραδαίνεις το δόρυ, 
εισάκουσέ με. 
Δέξου, δέσποινα, τον ύμνο με διάθεση ευμενή 
και μην αφήσεις ποτέ έτσι τα λόγια μου στο έλεος των ανέμων, 
εσύ που άνοιξες τις θεοπάτητες πύλες της σοφίας 
και δάμασες τα φύλλα των χθόνιων Γιγάντων που πολέμησαν τους θεούς. 
εσύ που αποφεύγοντας τον πόθο του ερωτοχτυπημένου Ηφαίστου 
διαφύλαξες το αδάμαστο χαλινάρι της παρθενίας σου. 
Εσύ που στον αιθέρα έσωσες ακέραιη την καρδιά του βασιλέα Βάκχου, 
ο οποίος κάποτε σπαράχτηκε από τα χέρια των Τιτάνων, 
και την πήρες και την έφερες στον πατέρα, 
για να ξαναγεννηθεί στον Κόσμο ένας νέος Διόνυσος από την Σεμέλη 
σύμφωνα με τις άρρητες βουλές του πατέρα. 
Εσύ που το τσεκούρι σου, αφού έκοψε σύρριζα τα θηριώδη κεφάλια, 
σταμάτησε τη γένεση των παθών της παντεπόπτριας Εκάτης. 
Εσύ που αγάπησες τη σεβαστή δύναμη των αρετών που αφυπνίζουν τους θνητούς. 
Εσύ που στόλισες ολόκληρη τη ζωή με πολύμορφες τέχνες 
βάζοντας μέσα στις ψυχές νοητική δημιουργία. 
Εσύ που έλαβες την Ακρόπολη στην ψηλόκορφο βράχο, 
σύμβολο, δέσποινα της κορυφής της μεγάλης σου σειράς. 
Εσύ που αγάπησες την αντροθρέφτρα γη, τη μητέρα των βιβλίων, 
αντιστεκόμενη στον ιερό πόθο του πατραδελφού σου, 
και έδωσες στην πόλη να έχει το όνομα και την ευγενή σοφία σου. 
Εκεί, κάτω από τις παρυφές της κορφής του βουνού 
έκανες να βλαστήσει μια ελιά, 
σημάδι της μάχης ολοφάνερο για τους μεταγενέστερους. 
Τότε με την καθοδήγηση του Ποσειδώνα 
ένα τεράστιο κύμα που σηκώθηκε από την θάλασσα 
έπεσε πάνω στους απογόνους του Κέκροπα, 
πλήττοντας τα πάντα με τα πολυτάραχα νερά του.
Εισάκουσέ με, 
εσύ που ακτινοβολείς αγνό φώς από το πρόσωπο σου. 
Δώσε μακάριο λιμάνι σε μένα που περιπλανιέμαι περί γαία, 
δώσε στην ψυχή μου αγνό φως, σοφία και έρωτα από τους ιερούς μύθους σου. 
Έμπνευσε στον ερωτά μου τόση και τέτοια δύναμη, 
ώστε από τους κόλπους της γης να με τραβήξει και πάλι προς τον Όλυμπο, 
στην κατοικία του πατέρα σου. 
Κι αν κάποιο βαρύ σφάλμα της ζωής μου με δαμάζει – 
γιατί γνωρίζω ότι μαστίζομαι από πολλές, κάθε φορά διαφορετικές, 
ανόσιες πράξεις, τις οποίες διέπραξα με ασύνετο θυμό – , 
λυπήσου με, θεά με την γλυκιά βουλή, 
Σώτειρα των θνητών, 
και μη με αφήσεις να γίνω λάφυρο και έρμαιο 
των τρομερών Ποινών πεσμένο στο έδαφος. 
Γιατί καυχιέμαι ότι ανήκω σε σένα. 
Δώσε στα μέλη μου σταθερή και αβασάνιστη υγεία, 
και διώχνε τις αγέλες των πικρών νόσων που λειώνουν τη σάρκα, 
ναι ικετεύω, βασίλισσα, 
και με το αθάνατο χέρι σου σταμάτα όλη την αθλιότητα των μαύρων πόνων. 
Δώσε στο ταξίδι της ζωής μου ήπιους ανέμους, 
παιδιά, σύζυγο, κλέος, λατρευτή χαρά, πειθώ, συζητήσεις με φίλους, 
εύστροφο νου, δύναμη εναντίον των εχθρών, εξέχουσα θέση μεταξύ του λαού. 
Εισάκουσέ με, εισάκουσε με, βασίλισσα. 
Ενώπιον σου προσέρχομαι με θερμές ικεσίες λόγω επιτακτικής ανάγκης. 
Κι εσύ εισάκουσέ με με ευμένεια.  -
Κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, 
ἡ γενετῆρος πηγῆς ἐκπροθοροῦσα καὶ ἀκροτάτης ἀπὸ σειρῆς· 
ἀρσενόθυμε, φέρασπι, μεγασθενές, ὀβριμοπάτρη, 
Παλλάς, Τριτογένεια, δορυσσόε, χρυσεοπήληξ, 
κέκλυθι· 
δέχνυσο δ᾽ ὕμνον ἐύφρονι, πότνια, θυμῷ, 
μηδ᾽ αὔτως ἀνέμοισιν ἐμόν ποτε μῦθον ἐάσῃς, 
ἡ σοφίης πετάσασα θεοστιβέας πυλεῶνας 
καὶ χθονίων δαμάσασα θεημάχα φῦλα Γιγάντων· 
ἣ πόθον Ἡφαίστοιο λιλαιομένοιο φυγοῦσα 
παρθενίης ἐφύλαξας ἑῆς ἀδάμαντα χαλινόν· 
ἣ κραδίην ἐσάωσας ἀμιστύλλευτον ἄνακτος αἰθέρος 
ἐν γυάλοισι μεριζομένου ποτὲ Βάκχου Τιτήνων ὑπὸ χερσί, 
πόρες δέ ἑ πατρὶ φέρουσα, ὄφρα νέος βουλῇσιν ὑπ᾽ ἀρρήτοισι τοκῆος 
ἐκ Σεμέλης περὶ κόσμον ἀνηβήσῃ Διόνυσος· 
ἧς πέλεκυς, θήρεια ταμὼν προθέλυμνα κάρηνα, 
πανδερκοῦς Ἑκάτης παθέων ηὔνησε γενέθλην· 
ἣ κράτος ἤραο σεμνὸν ἐγερσιβρότων ἀρετάων· 
ἣ βίοτον κόσμησας ὅλον πολυειδέσι τέχναις δημιοεργείην νοερὴν ψυχαῖσι βαλοῦσα· 
ἣ λάχες ἀκροπόληα καθ᾽ ὑψιλόφοιο κολώνης, 
σύμβολον ἀκροτάτης μεγάλης σέο, πότνια, σειρῆς· 
ἣ χθόνα βωτιάνειραν ἐφίλαο, μητέρα βίβλων, 
πατροκασιγνήτοιο βιησαμένη πόθον ἱρόν, 
οὔνομα δ᾽ ἄστεϊ δῶκας ἔχειν σέο καὶ φρένας ἐσθλάς· 
ἔνθα μάχης ἀρίδηλον ὑπὸ σφυρὸν οὔρεος ἄκρον σῆμα 
καὶ ὀψιγόνοισιν ἀνεβλάστησας ἐλαίην, 
εὖτ᾽ ἐπὶ Κεκροπίδῃσι Ποσειδάωνος ἀρωγῇ μυρίον ἐκ πόντοιο κυκώμενον ἤλυθε κῦμα, 
πάντα πολυφλοίσβοισιν ἑοῖς ῥεέθροισιν ἱμάσσον. 
κλῦθί μευ, 
ἡ φάος ἁγνὸν ἀπαστράπτουσα προσώπου· 
δὸς δέ μοι ὄλβιον ὅρμον ἀλωομένῳ περὶ γαῖαν, 
δὸς ψυχῇ φάος ἁγνὸν ἀπ᾽ εὐιέρων σέο μύθων καὶ σοφίην καὶ ἔρωτα· 
μένος δ᾽ ἔμπνευσον ἔρωτι τοσσάτιον καὶ τοῖον, 
ὅσον χθονίων ἀπὸ κόλπων αὖ ἐρύσῃ πρὸς Ὄλυμπον ἐς ἤθεα πατρὸς ἐῆος. 
εἰ δέ τις ἀμπλακίη με κακὴ βιότοιο δαμάζει – 
οἶδα γάρ, ὡς πολλοῖσιν ἐρίχθομαι ἄλλοθεν ἄλλαις πρήξεσιν οὐχ ὁσίαις, 
τὰς ἤλιτον ἄφρονι θυμῷ -, ἵλαθι, μειλιχόβουλε, σαόμβροτε, 
μηδέ μ᾽ ἐάσῃς ῥιγεδαναῖς Ποιναῖσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι κείμενον ἐν δαπέδοισιν, 
ὅτι τεὸς εὔχομαι εἶναι. δὸς γυίοις μελέων σταθερὴν καὶ ἀπήμον᾽ ὑγείην, 
σαρκοτακῶν δ᾽ ἀπέλαυνε πικρῶν ἀγελάσματα νούσων,
 ναί, λίτομαι, βασίλεια, 
καὶ ἀμβροσίῃ σέο χειρὶ παῦσον ὅλην κακότητα μελαινάων ὀδυνάων. 
δὸς βιότῳ πλώοντι γαληνιόωντας ἀήτας, 
τέκνα, λέχος, κλέος, ὄλβον, ἐυφροσύνην ἐρατεινήν, πειθώ, στωμυλίην φιλίης, 
νόον ἀγκυλομήτην, κάρτος ἐπ᾽ ἀντιβίοισι, προεδρίην ἐνὶ λαοῖς. 
κέκλυθι, κέκλυθ᾽, 
ἄνασσα· πολύλλιστος δέ σ᾽ ἱκάνω χρειοῖ ἀναγκαίῃ· 
σὺ δὲ μείλιχον οὖας ὑπόσχες».

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Εις Ήλιον - ΄Υμνος Πρόκλου


Sunrise with the Chariot of Apollo - Charles de La Fosse.
Εισάκουσέ με, βασιλέα του νοητικού πυρός, Τιτάνα με τα χρυσά ηνία, 
εισάκουσέ με, χορηγέ του φωτός, 
βασιλέα, που ο ίδιος κρατάς το κλειδί της ζωογόνας  πηγής και διοχετεύεις από ψηλά πλούσιο ρεύμα αρμονίας στους Κόσμους της ύλης.
Εισάκουσέ με. Γιατί εσύ, που βρίσκεσαι στη μεσαία έδρα του αιθέρα και κατέχεις τον ολοφώτεινο δίσκο, την καρδιά του Κόσμου, γέμισες τα πάντα με τη δική σου πρόνοια που διεγείρει τον νου. 
Ζωσμένοι οι πλανήτες με τους αιώνιους πυρσούς σου, στέλνουν με τους αδιάκοπους και ακούραστους χορούς τους ζωογόνες σταγόνες στα επιχθόνια. 
Κάτω από τις επαναλαμβανόμενες πορείες του άρματός σου αναβλάστησε ολόκληρη η πλάση σύμφωνα μ την τάξη των Ωρών. 
Ο ορυμαγδός των ιόντων συγκρούονταν μεταξύ τους σταμάτησε μόλις εμφανίστηκες  από τον άρρητο γονιό σου. Μπροστά σου υποχώρησε ο ακλόνητος χορός των Μοιρών. 
Και ξανακλώθουν πάλι το νήμα  της άφευκτης ανάγκης, όταν θελήσεις. 
Γιατί ολόγυρα κυβερνάς, ολόγυρα βασιλεύεις με ισχύ. Από τη δική σου σειρά ξεπήδησε ο βασιλιάς του τραγουδιού που υπακούει στο θείο, ο Φοίβος. 
Ψάλλοντας θεόπνευστα τραγούδια με τη συνοδεία της κιθάρας ησυχάζει το μεγάλο κύμα της βαριόηχης πλάσης. 
Από τον δικό σου σωτήριο θίασο ξεπήδησε ο γλοικόδωρος Παιάνας και επέβαλε στον πλατύ κόσμο τη δική του υγεία, γεμίζοντας τον με άφθαρτη αρμονία. 
Εσένα υμνούν ως ξακουστό πατέρα του Διονύσου. Άλλοι πάλι στα τραγούδια σε εξυμνούν ως βακχικό Άττη στα απώτατα βάθη της ύλης και άλλοι ως όμορφο Άδωνη. 
Φοβούνται την απειλή του γοργού μαστιγίου σου οι αγριόψυχοι δαίμονες που βλάπτουν τους ανθρώπους και μηχανεύονται κακά για τις δύστυχες ψυχές μας, προκειμένου για πάντα μέσα στον πάτο της βαριόηχης ζωής να υποφέρουν πεσμένες στα δεσμά του σώματος και έτσι να ξεχάσουν την ολοφώτεινη αυλή του υψηλού πατέρα.
Εσύ όμως, άριστε των θεών, στεφανωμένε με πυρ, όλβιε δαίμονα, εικόνα του θεού που γέννησε τα πάντα, ανυψωτή των ψυχών, εισάκουσέ με και καθάρισέ με για πάντα από κάθε αμαρτία. 
Δέξου την πολυδακρισμένη ικεσία, σώσε με από τις ολέθριες κηλίδες, φύλαγε με μακριά από τις Ποινές καταπραΰνοντας το γρήγορο μάτι της Δικαιοσύνης που βλέπει τα πάντα. Με σωτήρια βοήθειά σου ας χαρίζεις για πάντα στην ψυχή μου το αλεξίκακο αγνό  φως, διαλύοντας τη φαρμακερή ομίχλη που καταστρέφει τους θνητούς. 
Χάρισε ακόμα την ακεραιότητα και την υγεία με τα λαμπρά της δώρα στο σώμα μου και οδήγησέ με στη δόξα, ώστε σύμφωνα με τους θεσμούς των προγόνων να καλλιεργώ τα δώρα των ωριοπλόκαμων Μουσών. 
Και δώσε μου, άναξ, αν θες, αδιατάρακτη ευτυχία για την λατρευτή ευσέβεια μου. Όλα μπορείς να τα κάνεις εύκολα. Γιατί έχεις ισχυρή και άπειρη δύναμη. Κι αν μας απειλεί κανένα κακό προερχόμενο από την άτρακτο [αδράχτι] της Μοίρας που περιστρέφεται ελικοειδώς κάτω από τα νήματα που κινούνται από τα άστρα, διώχνε το εσύ με τη μεγάλη φεγγοβολή σου. …….
Κλῦθι, πυρὸς νοεροῦ βασιλεῦ, χρυσήνιε Τιτάν,
κλῦθι, φάους ταμία, ζωαρκέος, ὦ ἄνα, πηγῆς
αὐτὸς ἔχων κληῖδα καὶ ὑλαίοις ἐνὶ κόσμοις
ὑψόθεν ἁρμονίης ῥύμα πλούσιον ἐξοχετεύων.
κέκλυθι· μεσσατίην γὰρ ἐὼν ὑπὲρ αἰθέρος ἕδρην
καὶ κόσμου κραδιαῖον ἔχων ἐριφεγγέα κύκλον
πάντα τεῆς ἔπλησας ἐγερσινόοιο προνοίης.
ζωσάμενοι δὲ πλάνητες ἀειθαλέας σέο πυρσοὺς
αἰὲν ὑπ᾽ ἀλλήκτοισι καὶ ἀκαμάτοισι χορείαις
ζῳογόνους πέμπουσιν ἐπιχθονίοις ῥαθάμιγγας.
πᾶσα δ᾽ ὑφ᾽ ὑμετέρῃσι παλιννόστοισι διφρείαις
Ὡράων κατὰ θεσμὸν ἀνεβλάστησε γενέθλη.
στοιχείων δ᾽ ὀρυμαγδὸς ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντων
παύσατο σεῖο φανέντος ἀπ᾽ ἀρρήτου γενετῆρος.
σοὶ δ᾽ ὑπὸ Μοιράων χορὸς εἴκαθεν ἀστυφέλικτος·
ἂψ δὲ μεταστρωφῶσιν ἀναγκαίης λίνον αἴσης,
εὖτε θέλεις· περὶ γὰρ κρατέεις, περὶ δ᾽ ἶφι ἀνάσσεις.
σειρῆς δ᾽ ὑμετέρης βασιλεὺς θεοπειθέος οἴμης
ἐξέθορεν Φοῖβος· κιθάρῃ δ᾽ ὑπὸ θέσκελα μέλπων
εὐνάζει μέγα κῦμα βαρυφλοίσβοιο γενέθλης.
σῆς δ᾽ ἀπὸ μειλιχόδωρος ἀλεξικάκου θιασείης
Παιήων βλάστησεν, ἑὴν δ᾽ ἐπέτασσεν ὑγείην,
πλήσας ἁρμονίης παναπήμονος εὐρέα κόσμον.
σὲ κλυτὸν ὑμνείουσι Διωνύσοιο τοκῆα·
ὕλης δ᾽ αὖ νεάτοις ἐνὶ βένθεσιν εὔιον Ἄττην,
ἄλλοι δ᾽ ἁβρὸν Ἄδωνιν ἐπευφήμησαν ἀοιδαῖς.
δειμαίνουσι δὲ σεῖο θοῆς μάστιγος ἀπειλὴν
δαίμονες ἀνθρώπων δηλήμονες, ἀγριόθυμοι,
ψυχαῖς ἡμετέραις δυεραῖς κακὰ πορσύνοντες,
ὄφρ᾽ αἰεὶ κατὰ λαῖτμα βαρυσμαράγου βιότοιο
σώματος ὀτλεύωσιν ὑπὸ ζυγόδεσμα πεσοῦσαι,
ὑψιτενοῦς δὲ λάθοιντο πατρὸς πολυφεγγέος αὐλῆς.
ἀλλά, θεῶν ὤριστε, πυριστεφές, ὄλβιε δαῖμον,
εἰκὼν παγγενέταο θεοῦ, ψυχῶν ἀναγωγεῦ,
κέκλυθι καί με κάθηρον ἁμαρτάδος αἰὲν ἁπάσης·
δέχνυσο δ᾽ ἱκεσίην πολυδάκρυον, ἐκ δέ με λυγρῶν
ῥύεο κηλίδων, Ποινῶν δ᾽ ἀπάνευθε φυλάσσοις
πρηΰνων θοὸν ὄμμα Δίκης, ἣ πάντα δέδορκεν.
αἰεὶ δ᾽ ὑμετέραισιν ἀλεξικάκοισιν ἀρωγαῖς
ψυχῇ μὲν φάος ἁγνὸν ἐμῇ πολύολβον ὀπάζοις
ἀχλὺν ἀποσκεδάσας ὀλεσίμβροτον, ἰολόχευτον,
σώματι δ᾽ ἀρτεμίην τε καὶ ἀγλαόδωρον ὑγείην,
εὐκλείης τ᾽ ἐπίβησον ἐμέ, προγόνων τ᾽ ἐνὶ θεσμοῖς
Μουσάων ἐρασιπλοκάμων δώροισι μελοίμην.
ὄλβον δ᾽ ἀστυφέλικτον ἀπ᾽ εὐσεβίης ἐρατεινῆς,
εἴ κε θέλοις, δός, ἄναξ· δύνασαι δ᾽ ἑὰ πάντα τελέσσαι
ῥηιδίως· κρατερὴν γὰρ ἔχεις καὶ ἀπείριτον ἀλκήν.
εἰ δέ τι μοιριδίοισιν, ἑλιξοπόροισιν ἀτράκτοις,
ἀστεροδινήτοις ὑπὸ νήμασιν οὐλοὸν ἄμμιν
ἔρχεται, αὐτὸς ἔρυκε τεῇ μεγάλῃ τόδε ῥιπῇ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...