Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Ορφικός Ύμνος Δήμητρος Ελευσινίας

Demeter Herculaneum - 
It was found on 21 April 1997 near a monumental structure of ancient Herculaneum, 
located to the southwest of the Villa of the Papyri

Ό Δηώ μητέρα των πάντων, θεά, δαιμονία με τα πολλά ονόματα σεβαστή Δήμητρα, 
πού τρέφεις τα παιδιά και δίδεις την ευτυχίαν 
ώ θεά πού δίδεις τον πλούτον τρέφεις τα στάχυα, 
παρέχεις τα πάντα και χαίρεσαι εις την είρήνην και εις τάς εργασίας, 
πού απαιτούν πολύν μόχθον συ είσαι ή προστάτις των σπερμάτων, 
συ δίδεις σωρούς από σιτάρι, ή συχνάζουσα εις τα αλώνια, εσύ παράγεις χλωρούς καρπούς, και κατοικείς στις ιερές κοιλάδες της Ελευσίνος είσαι περιπόθητη. αγαπητή, 
τροφός όλων των θνητών, καί πρώτη εσύ έζευξες τον αυχένα των βοδιών προς καλλιέργειαν, καί έφερες εις τους ανθρώπους βίον περιπόθητον πολυευτυχισμένον 
βοηθείς εις την αύξησιν των καρπών, είοαι σύνοικος του Βρόμιου, (του Διονύσου) 
τιμάσαι με λαμπρότητα, κρατείς λαμπάδα, είσαι αγνή, 
καί χαίρεσαι με τα θερινά δρέπανα συ είσαι κάτω από την γήν αλλά φαίνεσαι, 
καί είσαι προς όλους φιλική· ώ συ ή φιλόστοργος, πού αγαπάς τα παιδιά, 
ή σεβαστή, πού είσαι κόρη καί τρέφεις παιδιά, 
πού έζευξες εις άρμα με δρακόντεια χαλινάρια οπαδούς του Διονύσου 
πού εκραύγαζον περιδινούμενοι (περιστρεφόμενοι) κυκλικώς γύρω από τον θρόνο σου 
θεά μονογενής καί πολύτεκνος καί πολυσέβαστη εις τους ανθρώπους, 
πού έχεις πολλές μορφές, γεμάτες από πολλά άνθη πού θάλλουν από ιερότητα 
έλα ώ μακαριά, αγνή. πού είσαι γεμάτη από καλοκαιριάτικους καρπούς, 
καί φέρε μας κάτω ειρήνην καί εύνομίαν περιπόθητη και πλούτον πολυευτυχισμένον 
μαζί δε με αυτά καί την βασίλισσαν υγείαν.

Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαῖμον, σεμνὴ Δήμητερ, 
κουροτρόφε, ὀλβιοδῶτι, πλουτοδότειρα 
θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα, 
εἰρήνηι χαίρουσα καὶ ἐργασίαις πολυμόχθοις, 
σπερμεία, σωρῖτι, ἀλωαία, χλοόκαρπε, 
ἣ ναίεις ἁγνοῖσιν Ἐλευσῖνος γυάλοισιν, ἱμερόεσσ᾽, ἐρατή, 
θνητῶν θρέπτειρα προπάντων, ἡ πρώτη ζεύξασα βοῶν ἀροτῆρα τένοντα καὶ 
βίον ἱμερόεντα βροτοῖς πολύολβον ἀνεῖσα, αὐξιθαλής, 
Βρομίοιο συνέστιος, ἀγλαότιμος, λαμπαδόεσσ᾽, ἁγνή, 
δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις· σὺ χθονία, σὺ δὲ φαινομένη, 
σὺ δε πᾶσι προσηνής· εὔτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα, 
ἅρμα δρακοντείοισιν ὑποζεύξασα χαλινοῖς ἐγκυκλίοις δίναις περὶ σὸν θρόνον εὐάζουσα, μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοῖς, 
ἧς πολλαὶ μορφαί, πολυάνθεμοι, ἱεροθαλεῖς. 
ἐλθέ, μάκαιρ᾽, ἁγνή, καρποῖς βρίθουσα θερείοις, 
εἰρήνην κατάγουσα καὶ εὐνομίην ἐρατεινὴν καὶ πλοῦτον πολύολβον, 
ὁμοῦ δ᾽ ὑγίειαν ἄνασσαν.


Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Ορφικός Ύμνος Ήρας


Καθισμένη σε γαλάζιους κόλπους, αερόμορφε συ Ηρα 
πού είσαι βασίλισσα των πάντων, μακαριά σύζυγος του Διός, 
και παρέχεις (προσφέρεις) εις τους ανθρώπους ήπιες αύρες, πού τρέφουν τας ψυχάς. 
είσαι μητέρα των βροχών, τροφός των ανέμων, έχεις γεννήσει τα πάντα.
διότι χωρίς εσένα κανένα γενικώς πλάσμα δεν γνωρίζει την φύσιν της ζωής 
διότι συμμετέχεις εις όλα συγκερασμένη με τον σεβαστόν αέρα. 
διότι μόνη εσύ είσαι κυρίαρχος όλων καί όλων είσαι βασίλισσα 
καί με αέρινες ορμητικές κινήσεις τινάσσεσαι (λούζεσαι) εις τα νερά. 
Αλλά συ ή μακαρία θεά πού έχεις πολλά ονόματα καί είσαι ή βασίλισσα πάντων.
είθε να μας έλθης ευμενής με ωραίο χαρούμενο πρόσωπο.

Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε, ῞
Ηρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα, 
ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς, 
ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε· 
χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· 
κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι· 
πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί 
τ᾽ ἀνάσσεις ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα. 
ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια, 
ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Ορφικός Ύμνος Ποσειδώνος


Άκουσε, Ποσειδώνα, πού κατέχεις την γην με τη γαλανή χαίτη (τη θάλασσα), 
φίλε των ίππων που κρατείς στα χέρια σου χαλκοφκιασμένη τρίαινα
συ κατοικείς εις τα θεμέλια του πόντου, πού είναι βαθύς, 
άρχων του πόντου, πού ταρακουνάς (ταράσσεις) την θάλασσαν και βαρεία βροντάς, 
πού σείεις την γην με τα άφθονα κύματα, 
έχεις όψιν χαριτωμένην και οδηγείς τέθριττπον άρμα και με θαλάσσια σφυρίγματα τινάζεις ψηλά το αλμυρό νερό.
συ έλαχες (επήρες με λαχνό) ως τρίτο μέρος το βαθύ ρεύμα της θαλάσσης, 
και τέρπεσαι με τα κύματα, συνάμα και με τα θηρία, ώ σεβαστέ θεέ.
Είθε να διασώζης τα στηρίγματα της γης και την ταχείαν ορμήν των πλοίων, 
και να μας φέρης ειρήνην υγείαν και πραγματικήν ευτυχίαν.

Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, 
ἵππιε, χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν, 
ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα, 
ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε, 
ἐννοσίγαιε, κυμοθαλής, 
χαριδῶτα, τετράορον ἅρμα διώκων, εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ, 
ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης, 
κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ᾽ ἅμα, πόντιε δαῖμον· 
ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν, 
εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ᾽ ὄλβον ἀμεμφῆ.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Ορφικός Ύμνος Εστίας


Ω Εστία βασίλισσα, θυγατέρα του ισχυρού Κρόνου,
συ η οποία κατέχεις το μέσον της κατοικίας του αιωνίου μεγίστου πυρός, 

είθε συ αυτούς εδώ τους ιερούς μύστας να τους αναδείξης κατά τάς τελετάς 
και να τους κάμης να είναι πάντοτε θαλεροί, 
πολυευτυχισμένοι ευφρόσυνοι, αγνοί .
συ είσαι η κατοικία των μακαρίων θεών, 
το ισχυρόν στήριγμα των ανθρώπων συ η αιωνία, 
η πολύμορφη, η περιπόθητη, 
η όμοια με χλόην πού σκορπίζεις μειδιάματα, ή μακαρία, 
δέξου με προθυμίαν αυτές τις θυσίες 
και φύσηξε μας ευτυχίαν και την υγείαν, πού καταπραύνει τον άνθρωπον.

Ἑστία εὐδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια, 
ἣ μέσον οἶκον ἔχεις πυρὸς ἀενάοιο, μεγίστου, 
τούσδε σὺ ἐν τελεταῖς ὁσίους μύστας ἀναδείξαις,   
θεῖσ᾽ αἰειθαλέας, πολυόλβους, εὔφρονας, ἁγνούς· 
οἶκε θεῶν μακάρων,
θνητῶν στήριγμα κραταιόν, ἀιδίη, 
πολύμορφε, ποθεινοτάτη, 
χλοόμορφε· μειδιόωσα, μάκαιρα, 
τάδ᾽ ἱερὰ δέξο προθύμως, 
ὄλβον ἐπιπνείουσα καὶ ἠπιόχειρον ὑγείαν.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Ορφικός Ύμνος Ηφαίστου

Hephaestus at the Forge by Guillaume Coustou the Younger (Louvre)

Ήφαιστε ισχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, πού είσαι τα άσβεστον πυρ,
και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις, ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους, 
εσύ πού φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, πού ζής με την τέχνην, 
συ ο εργάτης, μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, πού τρώγεις τα πάντα, 
πού δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), 
ο υπεράνω όλων υπέρτατος, πού ευρίσκεσαι παντού. 
Είσαι ο αιθήρ, ο ήλιος, τα άστρα, ή σελήνη, το φως το αμόλυντον διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως εις τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ εις πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·
καί κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα είς τα σώματα των ανθρώπων, εσύ με την μεγάλην ευτυχίαν, ο ισχυρός.
Ακουσε με μακάριε, εσέ προσκαλώ είς τάς Ιεράς σπονδάς, δια να προσέλθης πάντοτε ήμερος καί με έργα πού φέρουν χαράν.
Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός
παρέχων είς τα ιδικά μας σώματα την φυσικην καύσιν (όχι διεγέρσεις αφύσικες).

῞Ηφαιστ᾽ ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἀκάματον πῦρ, 
λαμπόμενε φλογέαις αὐγαῖς, φαεσίμβροτε δαῖμον, φωσφόρε, 
καρτερόχειρ, αἰώνιε, τεχνοδίαιτε, 
ἐργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχεῖον ἀμεμφές, παμφάγε, 
πανδαμάτωρ, 
πανυπέρτατε, παντοδίαιτε, 
αἰθήρ, ἥλιος, ἄστρα, σελήνη, φῶς ἀμίαντον· ταῦτα γὰρ Ἡφαίστοιο μέλη θνητοῖσι προφαίνει. πάντα δὲ οἶκον ἔχεις, πᾶσαν πόλιν, ἔθνεα πάντα, 
σώματά τε θνητῶν οἰκεῖς, πολύολβε, κραταιέ. 
κλῦθι, μάκαρ, κλήιζω <σε> πρὸς εὐιέρους ἐπιλοιβάς, αἰεὶ ὅπως χαίρουσιν ἐπ᾽ ἔργοις ἥμερος ἔλθοις. 
παῦσον λυσσῶσαν μανίαν πυρὸς ἀκαμάτοιο καῦσιν ἔχων φύσεως ἐν σώμασιν ἡμετέροισιν.


Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ, ΑΡΠΑΓΙΜΑΙΑ ΛΕΧΗ ΜΕΤΟΠΩΡΙΝΑ ΝΥΜΦΕΥΘΕΙΣΑ...

 
  Πλούτων και Περσεφόνη - Ψυχή. Ψηφιδωτό τύμβου Αμφιπόλεως.
ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ
 
Περσεφόνη, θυγατέρα τοῦ μεγάλου Διός, ἔλα μακάρια,


μοναδογένεια Θεά, καὶ δέξου τὶς εὐχαριστήριες προσφορές∙


τοῦ Πλούτωνος πολύτιμη σύντροφος, σεβάσμια, βιοδώτρια∙


σὺ ποὺ κατέχεις τὶς πύλες τοῦ Ἅδου μέσα στὰ βάθη τῆς γῆς,


Πραξιδίκη, καλλιπλόκαμη, τῆς Δηοῦς ἁγνὲ βλαστέ,


τῶν Εὐμενίδων γενέτειρα καὶ τῶν καταχθονίων βασίλισσα∙


Κόρη ποὺ ὁ Ζεὺς ἐτέκνωσε μὲ ἄρρητες γονές.


Μητέρα τοῦ πολύβροντου, πολύμορφου Εὐβουλέως,


τῶν Ὡρῶν συμπαίκτρια, φωσφόρα, λαμπρόμορφη,


σεμνή, παντοκράτειρα, Κόρη ποὺ βρίθεις ἀπὸ καρπούς,


καλόφεγγη, κερασφόρα, μόνη στοὺς θνητοὺς ποθητή,


ἐαρινή, ποὺ χαίρεσαι μὲ τὶς λιβαδογέννητες πνοές,


φανερώνοντας τὸ ἱερὸ δέμας σου μὲ τοὺς χλωρόκαρπους βλαστούς,


ποὺ μὲ ἁρπαγὴ ὁδηγήθηκες στὰ νυμφικὰ λέκτρα, τὰ φθινοπωρινά∙


ζωὴ καὶ θάνατος εἶσαι μόνη ἐσὺ γιὰ τοὺς πολύμοχθους θνητούς,


Φερσεφόνη∙ διότι φέρεις ἐσαεὶ καὶ τὰ πάντα φονεύεις.


Ἄκουσον, μακάρια Θεά, κι ἀνάπεμπε καρποὺς ἀπὸ τὴν γαῖα,


θάλλοντας ἀπὸ εἰρήνη καὶ ἠπιοθεραπευτικὴν ὑγεία,


καὶ μετὰ ἀπὸ ἕναν πλήρη βίο, ὡραῖο γῆρας νὰ κατάγεις


πρὸς τὸν χῶρο σου, ἄνασσα, καὶ τὸν παντοδύναμο Πλούτωνα.-



Ὀρφεύς, 88 Ἱεροὶ Ὕμνοι τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκείας. Σύγχρονη ἀπόδοση: Ἰαλυσσός. Ἐκδόσεις ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, Ἀθήνα 2013.

ΑΕΝΑΟΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΟΔΟΝ ΗΓΕΜΟΝΕΥΕΙΝ...* ΗΓΕΜΟΝΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΩΝ ΑΕΝΑΩΝ ΨΥΧΩΝ...



 
 Ο Ψυχοπομπός Ερμής. Ψηφιδωτό τύμβου Αμφιπόλεως.


ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ

Σὺ ποὺ κατοικεῖς στοῦ Κωκυτοῦ τὸν ἀνεπίστροφο δρόμο τῆς ἀνάγκης,
ποὺ ὁδηγεῖς τὶς ψυχὲς τῶν θνητῶν στὰ ἐσώτερα βάθη τῆς γῆς,
Ἑρμῆ, γέννημα τοῦ βακχικοῦ χορευτῆ Διονύσου
καὶ τῆς Παφίας Κόρης, τῆς ἑλικοβλέφαρης Ἀφροδίτης,
σὺ ποὺ ὑπηρετεῖς στὸν ἱερὸν οἶκο τῆς Περσεφόνης,
ψυχοπομπὸς ὢν τῶν δύσμοιρων ψυχῶν, ποὺ κάτω ἀπὸ τὴν γῆ
τὶς ὁδηγεῖς, ὅταν ἔρχεται ὁ καθορισμένος ἀπὸ τὴν μοῖρα χρόνος,
σὺ ποὺ θέλγεις τὰ πάντα μὲ τὴν ἱερὴ ὑπνοφόρο ράβδο,
καὶ πάλιν ἐγείρεις τοὺς κοιμισμένους∙ διότι σ’ ἐσένα
ἔδωσε αὐτὴ τὴν τιμὴ ἡ Θεὰ Περσεφόνη μέσα στὸν εὐρὺ Τάρταρο,
νὰ ἡγεμονεύεις στοὺς θνητοὺς τὴν ὁδὸ τῶν ἀέναων ψυχῶν.
Ἀλλά, μακάριε, εἴθε νὰ στέλνεις στοὺς μύστες τέλος καλὸ τῶν ἔργων τους.-

Ὀρφεύς, 88 Ἱεροὶ Ὕμνοι τῆς Ἑλληνικῆς Θρησκείας. Σύγχρονη ἀπόδοση: Ἰαλυσσός. Ἐκδόσεις ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, Ἀθήνα 2013.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Ορφικός Ύμνος Ηους

EOS - Bourguereau
Ακουσε με συ η θεά, πού φέρεις εις τους ανθρώπους την ημέραν πού δίδει το φως συ η Ηώς η λαμπροφέγγουσα πού γίνεται κόκκινη στον κόσμο, η αγγελιαφόρος του μεγάλου θεού του ένδοξου Τιτάνος, συ η όποια κατά την ανατολήν σου διώχνεις της νυκτός την μαυρόχρωμη πορεία και την εξαποστέλλεις εις τα βάθη της γης, συ πού είσαι οδηγός εις τα έργα των ανθρώπων και εξυπηρετείς τον βίον των με σένα χαίρεται το γένος των θνητών ανθρώπων και δεν υπάρχει κανείς, ο οποίος αποφεύγει την ιδικήν σου όψιν (να βλέπη εσένα), αφού είσαι ανωτέρα από κάθε άλλην, όταν απομακρύνης από τα βλέφαρα των τον γλυκύν ύπνον
και κάθε άνθρωπος ευχαριστείται να σε βλέπη, καθώς και κάθε ερπετόν και όλα τα άλλα γένη των τετραπόδων ζώων. των πουλιών και των θαλασσινών, πού ανήκουν σε πολλά είδη
διότι προσπορίζεις εις τους ανθρώπους όλον τον χρόνον την αυγήν, πού είναι κατάλληλος προς εργασίαν για να ζήσουν. Αλλά εσύ η μακαρία ή αγνή είθε να αύξησης εις τους μύστας το ιερόν φώς.

Κλῦθι, θεά, θνητοῖς φαεσίμβροτον ἦμαρ ἄγουσα, Ἠὼς λαμπροφαής, ἐρυθαινομένη κατὰ κόσμον, ἀγγέλτειρα θεοῦ μεγάλου Τιτᾶνος ἀγαυοῦ, ἣ νυκτὸς ζοφερήν τε καὶ αἰολόχρωτα πορείην ἀντολίαις ταῖς σαῖς πέμπεις ὑπὸ νέρτερα γαίης· ἔργων ἡγήτειρα, βίου πρόπολε θνητοῖσιν· ἧι χαίρει θνητῶν μερόπων γένος· οὐδέ τίς ἐστιν, ὃς φεύγει τὴν σὴν ὄψιν καθυπέρτερον οὖσαν, ἡνίκα τὸν γλυκὺν ὕπνον ἀπὸ βλεφάρων ἀποσείσηις, πᾶς δὲ βροτὸς γήθει, πᾶν ἑρπετὸν ἄλλα τε φῦλα τετραπόδων πτηνῶν τε καὶ εἰναλίων πολυεθνῶν· πάντα γὰρ ἐργάσιμον βίοτον θνητοῖσι πορίζεις. ἀλλά, μάκαιρ᾽, ἁγνή, μύσταις ἱερὸν φάος αὔξοις.

EOS - GODDESS OF THE DAWN

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Ορφικός Ύμνος Διός Αστραπέως


Προσκαλώ τον μέγαν, τον άγνόν, πού δυνατά βροντά, τον oνομαστόν, τον αέριον τον φλογερόν, πού συγκλονίζει με το πυρ αυτόν πού λάμπει στον αέρα. πού αστράφτει εις το φως των νεφών με φωνήν πού τρέχει με iσχυρόν κρότον, πού προκαλεί φρίκη (ανατριχίλα),  εσέ τον πάρα πολύ ωργισμένον τον αγνόν θεόν τον αστραφτερόν Δια, τον γεννήτορα των πάντων, τον μέγιστον βασιλέα, αυτόν παρακαλώ να μας φέρη με ευμένειαν γλυκύτατον τέλος του βίου.

Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον, ἀέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἀεροφεγγῆ, ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αὐδῆι, φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν, ἀστραπαῖον Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον, εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Ορφικός Ύμνος Χάριτων


Ακούστε με ώ Χάριτες ένδοξαι, πού τιμάσθε με λαμπρότητα, θυγατέρες του Διός και της Ευρυνόμης με τα βαθειά στήθη, εσείς η Αγλαϊα, η Θάλεια και η πολυευτυχισμένη Ευφροσύνη πού γεννάτε την χαρά, είσθε αξιέραστες ευχάριστες, αγνές, ποικιλόμορφες, πάντοτε θαλερές (φρέσκιες) εις τους ανθρώπους περιπόθηται διότι ούτε αι ταχείαι φλόγες του ηλίου, ούτε της σελήνης το φως ούτε και το καύχημα της σοφίας, της αρετής και της δραστήριας τόλμης, ούτε της λαμπρός ωραιότατης νεότητας του βίου ή περίοδος (ή εποχή) διεγείρει χαρές εις την ζωήν μας χωρίς την ίδικήν σας παρουσίαν.
Είθε να μας έλθετε πάντοτε προσηνείς προς τους μύστας. εσείς πού είσθε άξιες ευχής, αι τριγυρίζουσαι (τους ανθρώπους), αι ανθηραί, αι περιπόθηται, πού δίδετε την ευτυχίαν.

Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι, θυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαθυκόλπου, Ἀγλαΐη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε, χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί, αἰολόμορφοι, ἀειθαλέες, θνητοῖσι ποθειναί· εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι· ἔλθοιτ᾽ ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.


Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Ορφικός Ύμνος Αρτέμιδος

 
Άκουσε με ώ βασίλισσα, κόρη του Διός με τα πολλά ονόματα. Τιτανίδα πού είσαι θορυβώδης, ένδοξος τοξότρια σεμνή, πού λάμπεις εις όλους και κρατείς λαμπάδα, συ ή θεά Δίκτυννα. ή προστατεύουσα τας γεννήσεις, πού προσέρχεσαι βοηθός εις τις ετοιμόγεννες, ενώ ή ίδια αγνοείς τους πόνους του τοκετού.
Εσύ λύεις τίς ζώνες, αγαπάς τον οίστρον (την μανίαν), είσαι κυνηγός, μας απαλλάσσεις από τις φροντίδες, τρέχεις πολύ, είσαι τοξεύτρια, φίλη των αγροτών, περιφέρεσαι κατά την νύκτα,
είσαι το καταφύγιον των βασανισμένων, καταδεκτική, λυτρώτρια, με αρσενικήν μορφήν, Ορθή, επιταχύνεις τους τοκετούς, θεά πού τρέφεις τα παιδιά των ανθρώπων, αγρότισσα γηινη φόνισσα των θηρίων, καλότυχη εσύ κατέχεις τα δάση των βουνών, τοξεύεις τα ελάφια, είσαι ή σεμνή, ή σεβαστή, ή βασίλισσα των πάντων, είσαι πάντοτε, ωραίο βλαστάρι (του Διός), συχνάζεις εις τους δρυμούς, ή προοτάτις των σκύλων, ή Κυδωνιάς, ή ποικιλόμορφος.
Ελα, ώ θεά, για σωτηρία μας, ως φίλη εις όλους τους μεμυημένους. ευπρόσιτη, φέρουσα ωραίους καρπούς από την γην και την αξιέραστη ειρήνη και την υγείαν με τα ωραία πλοκάμια και είθε να αποπέμπης εις τάς κορυφάς των βουνών τάς ασθενείας και τους πόνους.


Κλῦθί μου, ὦ βασίλεια, Διὸς πολυώνυμε κούρη, Τιτανίς, βρομία, μεγαλώνυμε, τοξότι, σεμνή, πασιφαής, δαιδοῦχε θεά, Δίκτυννα, λοχεία, ὠδίνων ἐπαρωγὲ καὶ ὠδίνων ἀμύητε,   λυσίζωνε, φίλοιστρε, κυνηγέτι, λυσιμέριμνε, εὔδρομε, ἰοχέαιρα, φιλαγρότι, νυκτερόφοιτε, κληισία, εὐάντητε, λυτηρία, ἀρσενόμορφε, Ὀρθία, ὠκυλόχεια, βροτῶν κουροτρόφε δαῖμον, ἀμβροτέρα, χθονία, θηροκτόνε, ὀλβιόμοιρε, ἣ κατέχεις ὀρέων δρυμούς, ἐλαφηβόλε, σεμνή, πότνια, παμβασίλεια, καλὸν θάλος, αἰὲν ἐοῦσα, δρυμονία, σκυλακῖτι, Κυδωνιάς, αἰολόμορφε· ἐλθέ, θεὰ σώτειρα, φίλη, μύστηισιν ἅπασιν εὐάντητος, ἄγουσα καλοὺς καρποὺς ἀπὸ γαίης εἰρήνην τ᾽ ἐρατὴν καλλιπλόκαμόν θ᾽ ὑγίειαν· πέμποις δ᾽ εἰς ὀρέων κεφαλὰς νούσους τε καὶ ἄλγη.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Ορφικός Ύμνος Μοιρών


Μοῖραι ἀπειρέσιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
κλῦτέ μου εὐχομένου, πολυώνυμοι, αἵτ' ἐπὶ λίμνης οὐρανίας, 
ἵνα λευκὸν ὕδωρ νυχίας ὑπὸ ѳέρμης ῥήγνυται ἐν σκιερῶι λιπαρῶι
μυχῶι εὐλίѳου ἄντρου, 
ναίουσαι πεπότησѳε βροτῶν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν·
ἔνѳεν ἐπὶ βρότεον δόκιμον γένος ἐλπίδι κοῦφον στείχετε πορφυρέηισι


καλυѱάμεναι ὀѳόνηισι μορσίμωι ἐν πεδίωι,
 ὅѳι πάγγεον ἅρμα διώκει δόξα δίκης παρὰ τέρμα καὶ ἐλπίδος ἠδὲ 
μεριμνῶν καὶ νόμου ὠγυγίου καὶ  ἀπείρονος εὐνόμου ἀρχῆς· 
Μοῖρα γὰρ ἐν βιότωι καѳορᾶι μόνη, 
οὐδέ τις ἄλλος ἀѳανάτων, 
οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου,
καὶ Διὸς ὄμμα τέλειον· ἐπεί γ' ὅσα γίγνεται ἡμῖν,
Μοῖρά τε καὶ Διὸς οἶδε νόος διὰ παντὸς ἅπαντα.
ἀλλά μοι εὐκταῖαι, μαλακόφρονες, ἠπιόѳυμοι,
Ἄτροπε καὶ Λάχεσι, Κλωѳώ, μόλετ', εὐπατέρειαι,
ἀέριοι, ἀφανεῖς, ἀμετάτροποι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
παντοδότειραι, ἀφαιρέτιδες, ѳνητοῖσιν ἀνάγκη·
Μοῖραι, ἀκούσατ' ἐμῶν ὁσίων λοιβῶν τε καὶ εὐχῶν,
ἐρχόμεναι μύσταις λυσιπήμονες εὔφρονι βουλῆι.
Μοιράων τέλος ἔλλαβ' ἀοιδή, ἣν ὕφαν' Ὀρφεύς


Ώ Μοίρες αναρίθμητες, αγαπητά τέκνα της μαύρης Νυκτός, 
ακούσατε την προσευχή μου σείς με τα πολλά ονόματα, 
πού κατοικείτε επάνω σε λίμνη επουράνια 
όπου λευκό νερό στάζει από νυκτερινή ζέστη στον σκιερό μυχό ωραίου φκιασμένου με καλά λιθάρια σπηλαίου, 
και πετάτε στην απέραντη γή των ανθρώπων, 
από όπου βαδίζετε προς το ανθρώπινο δουλικό γένος με ανεκπλήρωτη, 
κενή ελπίδα, αφού σκεπασθήτε με πορφυρά λεπτά ενδύματα, 
στην μοιραία πεδιάδα, 
όπου το άρμα πού κρατεί όλην τη γη το καταδιώκει ή δόξα. 
πλησίον στο τέρμα της δίκης και της ελπίδας και των φροντίδων, 
και στον πανάρχαιο νόμο της απέραντης αρχής πού κυβερνάται με
καλούς νόμους. 

Διότι μόνον ή Μοίρα βλέπει τα συμβαίνοντα στο βίο των ανθρώπων,
ούτε κανείς άλλος από τους αθανάτους, 

πού κατέχουν τις κορυφές του χιονοσκεπούς Ολύμπου,
 καί το τέλειο μάτι του Διός
επειδή όσα συμβαίνουν σε εμάς (τους ανθρώπους) 

τα γνωρίζει εξ ολοκλήρου όλα ή Μοίρα και ο νους του Διός. 
Αλλά ελάτε δι' εμε σεις οι αέρινες, οι ευμενείς με την ήπια διάθεση, 
σεις η Άτροπος η Λάχεσις και η Κλώθω, πού έχετε καλό πατέρα, 
οι νυκτερινές, οι αφανείς, οι αμετάπειστες, οι πάντοτε σκληρές, 
πού δίδετε τα πάντα καί αφαιρείτε την ανάγκην από τους θνητούς
ώ Μοίρες, ακούστε τις δικές μου ιερές προσφορές και τις προσευχές, 

και ελάτε στους μύστες με χαρμόσυνη διάθεση και διώξτε τη λύπη.




Ορφικός Ύμνος Μοιρών - Λειτουργία του Ορφέα

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ορφικός Ύμνος Άστρων (θυμίαμα άρωμα)



Των Αστέρων των επουρανίων το ιερόν Φως επικαλούμαι, καί με φωνές αγιώτατες απευθύνω πρόσκλησιν προς αυτούς τους αγνούς θεούς. Ό Άστρα επουράνια, της μαύρης Νυκτός αγαπητά τέκνα, σεις πού περιφέρεσθε κυκλικώς με κυκλοτερείς κινήσεις γύρω από τον θρόνον, σπινθηροβόλα, πύρινα, πού είσθε αιωνίως οι γεννήτορες των πάντων σεις είσθε το πεπρωμένον, πού επισημαίνετε κάθε μοιραίον (είσθε οι άγγελοι κάθε μοίρας)· σεις των θνητών ανθρώπων καθορίζετε την θεϊκήν πορείαν σεις που φαίνεσθε σε επταφωτισμένες ζώνες καί περιπλανάσθε εις τον αέρα· επουράνιοι καί επίγειοι, πού έχετε πύρινη διαδρομή, πάντοτε ακατάβλητοι· καί καταυγάζετε (φωτίζετε) πάντοτε τον σκοτεινόν πέπλον της νυκτός, καί πάντοτε λάμπετε με ακτινοβολίας καί είσθε γεμάτοι από χαράν καί ως νυκτερινοί (νυκτοδίαιτοι)· ελάτε εις τους πολυπάθεις άθλους (μόχθους) της ιεράς τελετής φέροντες εις πέρας ως αγαθοί την διαδρομήν προς ένδοξα έργα.

Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς. Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης, ἐγκυκλίοις δίναισι † περιθρόνια κυκλέοντες. ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων, μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες, θνητῶν ἀνθρώπων θείαν διέποντες ἀταρπόν, ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι, οὐράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς, αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε· ἔλθετ᾽ ἐπ᾽ εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους ἐσθλὸν ἐπ᾽ εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Ορφικός Ύμνος Ασκληπιού (θυμίαμα μάνναν)


Ώ συ Ασκληπιέ, ιατρέ των πάντων, ώ δέσποτα Παιάν πού μαγεύεις τα εκ των νόσων παθήματα των ανθρώπων, πού προξενούν μεγάλους πόνους, συ πού καταπραΰνεις με τα δώρα σου ο ισχυρός, είθε να έλθης φέρων εις ημάς την υγείαν, και καταπαύων τις βαρείες ασθένειες και τον ολέθριον θάνατον, συ ώ νέε, πού συντελείς εις την αύξησιν και απομακρύνεις τα κακά ο καλότυχος συ το ισχυρό βλαστάρι, το πολυτίμητο του Φοίβου Απόλλωνος, ο εχθρός των νοσημάτων, πού έχεις άμεμπτον σύζυγον την Υγείαν έλα, μακάριε, σωτήρα μας, δίδων εις ημάς καλόν τέλος του βίου.

Ἰητὴρ πάντων, Ἀσκληπιέ, δέσποτα Παιάν, θέλγων ἀνθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων, ἠπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων ὑγίειαν καὶ παύων νούσους, χαλεπὰς κῆρας θανάτοιο, αὐξιθαλής, ἐπίκουρ᾽, ἀπαλεξίκακ᾽, ὀλβιόμοιρε, Φοίβου Ἀπόλλωνος κρατερὸν θάλος ἀγλαότιμον, ἐχθρὲ νόσων, Ὑγίειαν ἔχων σύλλεκτρον ἀμεμφῆ, ἐλθέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ὀπάζων.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Ορφικός Ύμνος Ηρακλέους (θυμίαμα λίβανον)


Ηρακλή Ορμητικέ, μεγαλοδύναμε, δυνατέ Τιτάνα.
πού έχεις ισχυρά χέρια. ακατάβλητε. πού είσαι γεμάτος από τολμηρούς άθλους, ποικιλόμορφε, πατέρα του χρόνου, είσαι αιώνιος καί παρέχεις ευθυμίαν, απόρρητος (ανέκφραστος), θηριώδης, πού σε ικετεύουν πολλοί, παντοδύναμος· έχεις πανίσχυρη καρδιά, μεγάλην δύναμιν είσαι τοξότης καί μάντις τρώγεις τα πάντα, των πάντων γεννήτωρ (πατήρ), υπέρτατος εξ όλων βοηθός εις όλους συ καταπραύνεις τους ανθρώπους άποδιώκων τα άγρια φύλα (θηρία) επειδή ποθούσες την ειρήνη, πού τρέφει τους νέους, και τιμάσαι με λαμπρότητα Είσαι αυτογέννητος. ακούραστος, υπέροχο της γης βλαστάρι.
Εις τους πρωτογόνους (τους πρωτογεννημένους τους παλαιούς) άστραψες με λάμψεις, ώ θεέ με το μεγάλο όνομα συ γύρω από το κεφάλι σου φέρεις την αυγήν και την μαύρη νύχτα και έκαμες δώδεκα άθλους από την ανατολή έως την δύσιν έχεις μεγάλην πείραν μεταξύ των αθανάτων, είσαι απέραντος και αδιάσειστος έλα μακάριε, και φέρε μας όλα τα μαγικά (μαγευτικά·) φάρμακα των ασθενειών και βγάλε έξω τις καταστρεπτικές ασθένειες, κρατών καί κινών κλάδον στο χέρι σου και με τα ριπτόμενα ιοβόλα βέλη σου απόδιωξε τις βαρείες μοίρες.

῞Ηρακλες ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν, καρτερόχειρ, ἀδάμαστε, βρύων ἄθλοισι κραταιοῖς, αἰολόμορφε, χρόνου πάτερ,  ἀίδιέ τε ἐύφρων, ἄρρητ᾽, ἀγριόθυμε, πολύλλιτε, παντοδυνάστα, παγκρατὲς ἦτορ ἔχων, κάρτος μέγα, τοξότα, μάντι, παμφάγε, παγγενέτωρ, πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ, ὃς θνητοῖς κατέπαυσας ἀνήμερα φῦλα διώξας, εἰρήνην ποθέων κουροτρόφον, ἀγλαότιμον, αὐτοφυής, ἀκάμας, γαίης βλάστημα φέριστον, πρωτογόνοις στράψας βολίσιν, μεγαλώνυμε Παιών, ὃς περὶ κρατὶ φορεῖς ἠῶ καὶ νύκτα μέλαιναν, δώδεκ᾽ ἀπ᾽ ἀντολιῶν ἄχρι δυσμῶν ἆθλα διέρπων,   ἀθάνατος, πολύπειρος, ἀπείριτος, ἀστυφέλικτος· ἐλθέ, μάκαρ, νούσων θελκτήρια πάντα κομίζων, ἐξέλασον δὲ κακὰς ἄτας κλάδον ἐν χερὶ πάλλων, πτηνοῖς τ᾽ ἰοβόλοις κῆρας χαλεπὰς ἐπίπεμπε.
Ηeracles Rides to Olympus - Versailles ceiling painting

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Ορφικός ύμνος Κεραύνιου Διός (θυμίαμα στύρακα)



Δία πατέρα μας, πού οδηγείς τον λαμπρόν κόσμον. πού βροντάει υψηλά, καί παράγεις την υψηλοτάτην λάμψιν της αιθέριας αστραπής, συ πού με τις θεϊκές βροντές σου τινάσσεις (τραντάζεις) τον θρόνον των πανευτυχών θεών, καί ανάβεις την φλογεράν αστραπήν μέσο από τα νερά. πού είναι σκεπασμένα από σύννεφα, καί στέλνεις τις λαίλαπες, τίς βροχές, τίς ανεμοθύελλες, τους ισχυρούς κεραυνούς, πού είναι φλογεροί, ορμητικοί, φρικώδεις, ισχυρόκαρδοι, θορυβώδεις, γεμάτοι φλόγα, καί σκεπάζεις με τα σύννεφα το φοβερον πετούμενο όπλον (τον κεραυνόν), πού κλονίζει τίς καρδιές καί προκαλεί ανατριχίλα, πού έρχεται αιφνιδιαστικά καί είναι βροντερό, αγνό βέλος ακατανίκητον. με τους στροβίλους του απέραντου σφυρίγματος, πού τρώγει τα πάντα κατά την ορμητικήν του κίνησιν, αδιάρρηκτον αγανακτημένον, ακαταμάχητον, το οξύ ουράνιον βέλος του φλογερού κεραυνού, πού κατεβαίνει με βροντές καί αστραπές, για τον οποίον καί ή γή αισθάνεται φρίκην (ανατριχίλα) καί ή πάμφωτη θάλασσα· καί τα θηρία τον φοβούνται όταν ο κτύπος (του κεραυνού) εισέλθη είς το αυτί των (Οταν τον ακούσουν) λάμπουν τα πρόσωπα των από τίς λάμψεις (του κεραυνού) Οταν πέφτη ο κεραυνός είς τάς κοιλάδας του αιθέρος (είς τον θόλον του ουρανού)· όταν όμως διάρρηξης (διάσχισης) τον χιτώνα, πού είναι το προκάλυμμα του ουρανού, χαλαρώνεις τον απαστράπτοντα κεραυνόν. Άλλα. μακάριε, ρίψε τον βαρύν θυμόν σου είς τα κύματα του πόντου καί είς τάς κορυφάς των βουνών · διότι την δύναμιν σου την γνωρίζομεν Ολοι.
Άλλα συ προς χάριν της σπονδής δόσε είς τάς φρένας (είς τον νουν) πάντα τα ορθά (τα πρέποντα), καί ζωήν εύτυχισμένην καί μαζί μ’ αυτά την βασίλισσαν υγείαν καί την θεάν Ειρήνην πού τρέφει τα παιδιά, την πολυτίμήτον καί βίον πού θα θάλλη (να είναι πλήρης) από εύθυμους λογισμούς.

Αρχαίο κείμενο

Ζεῦ πάτερ, ὑψίδρομον πυραυγέα κόσμον ἐλαύνων, στράπτων αἰθερίου στεροπῆς πανυπέρτατον αἴγλην, παμμακάρων ἕδρανον θείαις βρονταῖσι τινάσσων, νάμασι παννεφέλοις στεροπὴν φλεγέθουσαν ἀναίθων, λαίλαπας, ὄμβρους, πρηστῆρας κρατερούς τε κεραυνούς, βάλλων † ἐς ῥοθίους φλογερούς, βελέεσσι καλύπτων παμφλέκτους, κρατερούς, φρικώδεας, ὀμβριμοθύμους, πτηνὸν ὅπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ὀρθοέθειρον, αἰφνίδιον, βρονταῖον, ἀνίκητον βέλος ἁγνόν, ῥοίζου ἀπειρεσίου δινεύμασι παμφάγον ὁρμήν, ἄρρηκτον, βαρύθυμον, ἀμαιμάκετον πρηστῆρα οὐράνιον βέλος ὀξὺ καταιβάτου αἰθαλόεντος, ὃν καὶ γαῖα πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωντα, καὶ θῆρες πτήσσουσιν, ὅταν κτύπος οὖας ἐσέλθηι· μαρμαίρει δὲ πρόσωπ᾽ αὐγαῖς, σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς αἰθέρος ἐν γυάλοισι· διαρρήξας δὲ χιτῶνα   οὐράνιον προκάλυμμα † βάλλεις ἀργῆτα κεραυνόν. ἀλλά, μάκαρ, θυμὸν κύμασι πόντου ἠδ᾽ ὀρέων κορυφαῖσι· τὸ σὸν κράτος ἴσμεν ἅπαντες. ἀλλὰ χαρεὶς λοιβαῖσι δίδου φρεσὶν αἴσιμα πάντα ζωήν τ᾽ ὀλβιόθυμον, ὁμοῦ θ᾽ ὑγίειαν ἄνασσαν εἰρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, ἀγλαότιμον, καὶ βίον εὐθύμοισιν ἀεὶ θάλλοντα λογισμοῖς.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Ορφικός Ύμνος Περσεφόνης



Ώ Περσεφόνη, θυγατέρα του μεγάλου Διός.
έλα ώ μακαριά, συ η μονογενής θεά, και δέξου την θυσίαν την ευάρεστη πολύτιμε σύζυγε του Πλούτωνος, ένδοξε, πού δίδεις ζωήν
πού κατέχεις τάς πύλας του Αδου εις τα υποχθόνια της γης.
Πραξιδίκη με τα επέραστα πλοκάμια, της Δηούς αγνό βλαστάρι (τέκνον). μητέρα των Ευμενίδων, βασίλισσα των καταχθόνιων (των νεκρών), την κόρην πού εγέννησεν ό Ζευς με ανέκφραστον τοκετό ώ μητέρα του πολύβροντου και πολύμορφου Ευβουλέως πού παίζεις μαζί με τις εποχές και φέρεις το φώς εσύ με την ώραίαν μορφήν σεμνή, παντοδύναμος
κόρη πού είσαι γεμάτη από καρπούς, και φέγγεις λαμπρά έχεις κέρατα, και εσύ μόνον είσαι περιπόθητη εις τους ανθρώπους διότι είσαι εαρινή και χαίρεσαι με τις πνοές των λιβαδιών, και φανερώνεις το ιερόν σώμα σου τους βλαστούς, πού παράγουν χλωρούς καρπούς ενυμφεύθης το φθινόπωρον κατόπιν αρπαγής μόνη εσύ είοαι ή ζωή και Ο θάνατος εις τους ανθρώπους τους πολυβασανισμένους, διότι συ ή Φερσεφόνη (η Περσεφόνη) φέρεις πάντοτε την ζωήν (την άνοιξιν) και τα πάντα φονεύεις (τον χειμώνα). Ακουσε με μακαρία θεά και φέρε καρπούς εις την γήν, δίδε είρήνην και ευχάριστον οιδε ειρήνην και εύχάριστον υγείαν και βίον ευτυχή, πού οδηγεί ώ βασίλισσα, τα ήσυχα γηρατειά κάτω προς τον ίδικόν σου χώρον και προς τον δυνατόν Πλούτωνα.

Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ἐλθέ, μάκαιρα, μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ᾽ ἱερὰ δέξαι,   Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδῶτι, ἣ κατέχεις Ἀίδαο πύλας ὑπὸ κεύθεα γαίης, Πραξιδίκη, ἐρατοπλόκαμε, Δηοῦς θάλος ἁγνόν, Εὐμενίδων γενέτειρα, ὑποχθονίων βασίλεια, ἣν Ζεὺς ἀρρήτοισι γοναῖς τεκνώσατο κούρην, μῆτερ ἐριβρεμέτου πολυμόρφου Εὐβουλῆος, Ὡρῶν συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, ἀγλαόμορφε, σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποῖσι βρύουσα, εὐφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοῖσι ποθεινή, εἰαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοῆισιν, ἱερὸν ἐκφαίνουσα δέμας βλαστοῖς χλοοκάρποις, ἁρπαγιμαῖα λέχη μετοπωρινὰ νυμφευθεῖσα, ζωὴ καὶ θάνατος μούνη θνητοῖς πολυμόχθοις, Φερσεφόνη· φέρβεις γὰρ ἀεὶ καὶ πάντα φονεύεις. κλῦθι, μάκαιρα θεά, καρποὺς δ᾽ ἀνάπεμπ᾽ ἀπὸ γαίης εἰρήνηι θάλλουσα καὶ ἠπιοχείρωι ὑγείαι καὶ βίωι εὐόλβωι λιπαρὸν γῆρας κατάγοντι πρὸς σὸν χῶρον, ἄνασσα, καὶ εὐδύνατον Πλούτωνα.



Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Ορφικός Ύμνος Έρωτος (θυμίαμα αρώματα)


Επικαλούμαι τον μεγάλον, τον αγνόν τον περιπόθητον, τον γλυκύν Ερωτα, τον ισχυρόν τοξότην τον πτερωτόν πού φλογίζει με δύναμιν τους ανθρώπους, τον ταχύν και ορμητικόν που παίζει μαζί με τους θεούς και με τους θνητούς ανθρώπους τον έξυπνον τον εφευρετικόν με τάς δύο φύσεις, πού κρατεί τα κλειδιά των πάντων, τα κλειδιά του επουρανίου αιθέρος, της θαλάσσης και της γης και όσα πνεύματα, πού γεννούν τα πάντα εις τους ανθρώπους, τρέφει ή θεά, παράγουσα χλωρούς καρπούς και όσα έχει ο ευρύς Τάρταρος και η θορυβώδης θάλασσα διότι μόνον εσύ κρατείς το πηδάλιον (είσαι, κυρίαρχος) όλων αυτών. Αλλά ώ μακάριε, με καθαρές διαθέσεις έλα μαζί με τους μύστας και απομάκρυνε από αυτούς τις φαύλες και παράδοξες ορμές.

Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐράσμιον, ἡδὺν Ἔρωτα, τοξαλκῆ, πτερόεντα, πυρίδρομον, εὔδρομον ὁρμῆι,   συμπαίζοντα θεοῖς ἠδὲ θνητοῖς ἀνθρώποις, εὐπάλαμον, διφυῆ, πάντων κληῖδας ἔχοντα, αἰθέρος οὐρανίου, πόντου, χθονός, ἠδ᾽ ὅσα θνητοῖς πνεύματα παντογένεθλα θεὰ βόσκει χλοόκαρπος, ἠδ᾽ ὅσα Τάρταρος εὐρὺς ἔχει πόντος· θ᾽ ἁλίδουπος· μοῦνος γὰρ τούτων πάντων οἴηκα κρατύνεις. ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου, φαύλους δ᾽ ἐκτοπίους θ᾽ ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ᾽ ἀπόπεμπε.

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Ορφικός Ύμνος Απόλλωνος


Delacroix - Apollo slaying Python


ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ
Ελα, ώ μακάριε Παιάν, πού εφόνευσες τον Τιτυόν, Φοίβε Λυκωρέα, Μεμφίτη, συ πού τιμάσαι λαμπρά, ό ίηιος, ό παρέχων ευτυχίαν. πού έχεις χρυσήν λύραν καί έχεις σχέσιν με τα σπέρματα, ό προστάτης των καλλιεργητών, ό Πύθιος, ό Τιτάν, ο Γρύνειος. ό Σμινθεύς, ό φονεύς του Πύθωνος, ό Δελφικός, ό μάντις, ό άγριος, ό θεός πού φέρει το φως, ό αγαπητός, ό ένδοξος νέος συ πού είσαι ό ηγέτης των Μουσών, ό αρχηγός του χορού, ο μακροβόλος, ό τοξοβόλος ό Βράγχιος καί Διδυμεύς, ό τοξότης, ό Λοξίας, ό αγνός, ώ ανακτά της Δήλου, πού το μάτι σου, το φωτίζον τους ανθρώπους, βλέπει τα πάντα, συ με την χρυσή κόμη, πού μας δίδεις προφητικές καθαρές φωνές καί χρησμούς, άκουσε την προσευχήν μου υπέρ των λαών με ευφρόσυνη καρδιά· διότι εσύ βλέπεις όλον αυτόν τον απέραντον αιθέρα καί από επάνω βλέπεις την ευτυχισμένη γη καί από κάτω στο σκοτάδι κατά την νύκτα εν ώρα ησυχίας, πού έχεις για μάτια τα άστρα, βλέπεις τις ρίζες (τα θεμέλια), και έχεις τα πέρατα όλου του κόσμου (κάτω από τα μάτια σου)· εσύ φροντίζεις για την αρχή καί το τέλος, καί κάνεις να θάλλουν τα πάντα· εσύ συναρμόζεις κάθε πόλον με την κιθάραν, πού έχει μεγάλον ήχον άλλοτε μεν βαδίζων προς τα τέρματα της νεάτης (της κατωτάτης χορδής), άλλοτε πάλιν προς την ύπάτην (την ύψηλοτάτην χορδήν), άλλοτε δε συμμειγνύων κάθε πόλον είς την Δωρικήν διακοσμησιν (διάταξίν). Διαχωρίζεις τα διατηρούμενα είς την ζωήν φύλα συγκεράσας δια της αρμονίας την παγκόσμιον μοίραν των ανθρώπων (την μοίραν τήν θέσιν των ανθρώπων είς όλον τον κόσμον)· άνέμειξες εξ ίσου καί με τα δύο (καί με την νεάτην καί με την ύπάτην) τον χειμώνα καί το θέρος, διεχώρισες δε τον χειμώνα είς υπάτας καί το θέρος με τάς νεάτας καί έσχημάτισες το ώραίον Δωρικόν άνθος του πολυαγαπημένου έαρος
Εξ αυτού οι άνθρωποι σε καλούν με την επωνυμίαν ανακτά Πάνα θεόν με δύο κέρατα, πού αφίνεις τα σφυρίγματα των ανέμων και γι αυτό κρατείς την σφραγίδα, που δίδει τον τύπον εις όλον τον κοσμον (πού διαπλάσσει όλον τον κοσμον) άκουσε με μακάριε, και σώσε τους μεμυημένους με την ικετευτικήν φωνήν (που σε ικετεύουν).

Αρχαίο κέιμενο
Ἐλθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ, Μεμφῖτ᾽, ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα, χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν, Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι, ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, † μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε, Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, † ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ, Δήλι᾽ ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα, χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ᾽ ἀναφαίνων· κλῦθί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι· τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα γαῖαν δ᾽ ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι᾽ ἀμολγοῦ, νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ᾽ ἀστεροόμματον ὄρφνην ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου παντός· σοὶ δ᾽ ἀρχή τε τελευτή τ᾽ ἐστὶ μέλουσα, παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων, ἄλλοτε δ᾽ αὖθ᾽ ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα, ἁρμονίηι κεράσας {τὴν} παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν, μίξας χειμῶνος θέρεός τ᾽ ἴσον ἀμφοτέροισιν, ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας, Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος.   ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα, Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ᾽, ἀνέμων συρίγμαθ᾽ ἱέντα· οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν. κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.






Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...