Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Πηνελόπη, η βασίλισσα της Ιθάκης με τα μάτια των Μεγάλων Ζωγράφων

Η Πηνελόπη περιμένοντας στην βεράντα του παλατιού της τον Οδυσσέα, 
Jan Styka

Ο θρήνος της Πηνελόπης -  NC Wyeth


Η Πηνελόπη ξετυλίγοντας το κουβάρι της επιβλέπει τον ύπνο του μικρού Τηλέμαχου 
1783-85. Joseph Wright of Derby.
Η Πηνελόπη στα υψηλά δώματα της - Domenico di Pace Beccafumi, 1486-1551


Η Αθηνά στέλνει τον Οδυσσέα στα όνειρα της Πηνελόπης
 Theodor van Thulden (1606 - 1669)

Η Πηνελόπη διαβάζει το γράμμα του Οδυσσέα - Louis Jean François Lagrenée

Γλυκό ύπνο σταλάζει η Αθηνά στα μάτια της Πηνελόπης
William Russell Flint Odyssey

H Πηνελόπη μπροστά στον αργαλειό της - Max Klinger


Η Μνηστήρες παρακολουθούν την Πηνελόπη 
 1912, John William Waterhouse

Η Πηνελόπη στον αργαλειό -  Joannes Stradanus. Flemish. 1523-1605.


Πηνελόπη με το υφαντό - Leandro Bassano, 1575-1585.

Η Πηνελόπη και οι Μνηστήρες, 1900
 VICTOR JOHN ROBERTSON (1892-1903)

'Αγρυπνη η Πηνελόπη ξηλώνει το υφαντό - Thomas Seddon 

Η Πηνελόπη αναμένει τον Οδυσσέα

Η Πηνελόπη κρατώντας το Τόξο του Οδυσσέα
 Angelica Kauffmann 1779
Το όνειρο της Πηνελόπης

Η Πηνελόπη με το Τόξο του Οδυσσέα και τον πιστό Άργο
  From a drawing supplied by the Sculptor. Engraved by W. H. Mote. 
From the statue by R. J. Wyatt.
Η συνάντηση της Πηνελόπης με τον ρακένδυτο Οδυσσέα 
Johann Heinrich Wilhelm Tischbein

Η Πηνελόπη δεν δέχεται τις προτάσεις γάμου των Μνηστήρων και τους υποβάλει στον διαγωνισμό του Τόξου - Jan Styka

Η Ευρύκλεια ξυπνάει την Πηνελόπη και την ειδοποιεί για την επιστροφή του Οδυσσέα

Η Ευρύκλεια ξυπνάει την Πηνελόπη υπό την επίβλεψη της Αθηνάς
Angelica kauffman





Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Από το “Έχω” και το “Κάνω” στο “Είμαι”


Όσο περισσότερες προσκολλήσεις και εξαρτήσεις έχει ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο φοβάται και υποφέρει, εκτός και αν είναι απίστευτα ικανός να τις ικανοποιήσει όλες. Και είμαι υπέρ αυτού, να ικανοποιώ όσο περισσότερες ανάγκες μπορώ. Από εκεί και πέρα όμως, αν δεν γίνεται αυτό, και μέχρι να γίνει, πρέπει να είμαι καλά. Να μην είμαι δυστυχισμένος, φοβισμένος και πικραμένος μέχρι να γίνει αυτό που θέλω. Να μην πιστεύω ότι δεν μπορώ να είμαι καλά χωρίς κάτι συγκεκριμένο.


Ο Νιλ Ντόναλντ Γουόλς, στο βιβλίο του “Συζήτηση με τον θεό”, έχει ένα κεφάλαιο πάνω σ’ αυτό το θέμα. Το κεφάλαιο αναφέρει τρεις όψεις της ζωής μας: το “είμαι”, το “έχω” και το “κάνω”. Πολύ λίγοι άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία και την πληρότητά τους στο “είμαι”. Οι περισσότεροι από εμάς βασίζουμε την ευτυχία μας, την αξία μας και την ασφάλειά μας στο “έχω” (έχω έναν σύντροφο, έχω ένα σπίτι, έχω παιδιά, έχω χρήματα), ή στο “κάνω” (κάνω αυτά τα πράγματα, άρα αξίζω, άρα είμαι ασφαλής).


Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που βιώνουν πρώτα το “είμαι” (την ύπαρξη, την ουσία) και μετά ενεργούν από αυτό το επίπεδο. Δεν λέω να μην έχετε και να μην κάνετε, αλλά λέω μην προσπαθείτε να βρείτε την ευτυχία σας σ’ αυτά που έχετε και κάνετε. Βρείτε πρώτα την ευτυχία στην ύπαρξη και τότε ό,τι κάνετε θα είναι μία προσφορά. Δεν θα είναι μία προσπάθεια για να αποκτήσετε την αγάπη των ανθρώπων, να είστε σπουδαίοι ή να αξίζετε μέσα από εξωτερικούς παράγοντες. Γιατί όταν τα κάνετε αυτά με αυτά τα κίνητρα, υπονομεύουν την πιθανότητα της επιτυχίας σας. Το ερώτημα γι’ αυτή την ομιλία είναι: μπορώ να καλλιεργήσω περισσότερο το αίσθημα του “είμαι” και να μην βασίζομαι τόσο πολύ στο “έχω” και στο “κάνω”; Μπορώ να κοιμηθώ ήσυχα το βράδυ χωρίς να έχω κάνει τίποτα; Μπορώ να είμαι καλά αν δεν έχω κανέναν;


Δεν είναι τυχαίο που οι μεγάλοι δάσκαλοι, πριν από τη μεγάλη διδασκαλία τους, περάσανε κάποιον χρόνο στην απομόνωση: ο Χριστός σαράντα μέρες στην έρημο, ο Βούδας κάτω από το δέντρο, ο Μωάμεθ μέσα στη σπηλιά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι μεγάλες πνευματικές ψυχές το έχουν καταλάβει αυτό. Για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν το βίωμα του “είμαι”, πρέπει να κάνουν ό,τι και ένα παιδί που θέλει να απελευθερωθεί από την προσκόλλησή του στα ναρκωτικά: θα πρέπει να μην βρίσκεται κοντά στα ναρκωτικά. Και αν το ναρκωτικό μου είναι το τηλέφωνο ή η τηλεόραση, ή ακόμα και τα βιβλία, ή το να μιλάω με άλλους, ένας τρόπος για να καλλιεργήσω αυτή την αίσθηση της ύπαρξής μου είναι να επιλέξω μία ή περισσότερες φορές τον χρόνο να απομονωθώ – όπου δεν θα μιλάω, δεν θα έχω ερεθίσματα, δεν θα ακούω άλλους ανθρώπους. Στην αρχή ο νους θα φλυαρεί πολύ έντονα. Μετά από την τρίτη μέρα περίπου θα αρχίσει να ησυχάζει και μετά ακολουθεί μια πανέμορφη εμπειρία. [...]


Ένας άλλος τρόπος είναι ο διαλογισμός. Ο καθημερινός διαλογισμός, όπου αφήνω τις σκέψεις να ηρεμήσουν, παύω να σκέφτομαι όλα αυτά που έχω να κάνω και να ελέγξω για το πώς θα καταλήξουν όλα, και αρχίζω να βιώνω ένα κενό. Ή, αν όχι ένα κενό, το αντίθετο. Κάτι πάρα πολύ γεμάτο. Μία πληρότητα. Αυτή η πληρότητα όμως δεν μπορεί να υπάρχει όσο είμαι ταυτισμένος με το Εγώ και τις ευθύνες, το άγχος και το φόβο του Εγώ σχετικά με όλα αυτά τα πράγματα. Συνιστώ αυτόν τον τρόπο αν θέλει κάποιος να δυναμώσει την άγκυρά του μέσα στο κέντρο της ύπαρξής του.


Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι πια εντελώς αποταυτισμένος από τον σύντροφό του, τα παιδιά του ή άλλα πράγματα. Θα συνεχίζει να ενδιαφέρεται και ίσως ακόμα σε κάποιον βαθμό να αγχώνεται και να ασχολείται με όλα αυτά, αλλά θα έχει μία εσωτερική βάση. Με τα χρόνια θα αρχίσει να βιώνει ένα σταθερό σημείο μέσα του, που θα του λέει ότι όποια κατάληξη και αν έχει ένα γεγονός, είναι εντάξει. Εγώ βέβαια θα κάνω ό,τι μπορώ να κάνω. Δεν θα με απαλλάξει από το να κάνω τα πάντα για να εξελίσσονται τα πράγματα όπως θέλω. Αλλά θα υπάρχει η αίσθηση ενός κέντρου μέσα μου, αυτό το “είμαι”, που θα παραμένει το ίδιο ό,τι και να συμβαίνει έξω από εμένα.


απόσπασμα από ομιλία του Ηλία Ρόμπερτ Νατζέμυ.
ΠΗΓΗ
aytepignosi.com

ΠΟΣΕΙΔΩΝ - Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ


Ορφικός Ύμνος Ποσειδώνος


Άκουσε, Ποσειδώνα, πού κατέχεις την γην με τη γαλανή χαίτη (τη θάλασσα), 
φίλε των ίππων που κρατείς στα χέρια σου χαλκοφκιασμένη τρίαινα
συ κατοικείς εις τα θεμέλια του πόντου, πού είναι βαθύς, 
άρχων του πόντου, πού ταρακουνάς (ταράσσεις) την θάλασσαν και βαρεία βροντάς, 
πού σείεις την γην με τα άφθονα κύματα, 
έχεις όψιν χαριτωμένην και οδηγείς τέθριττπον άρμα και με θαλάσσια σφυρίγματα τινάζεις ψηλά το αλμυρό νερό.
συ έλαχες (επήρες με λαχνό) ως τρίτο μέρος το βαθύ ρεύμα της θαλάσσης, 
και τέρπεσαι με τα κύματα, συνάμα και με τα θηρία, ώ σεβαστέ θεέ.
Είθε να διασώζης τα στηρίγματα της γης και την ταχείαν ορμήν των πλοίων, 
και να μας φέρης ειρήνην υγείαν και πραγματικήν ευτυχίαν.

Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, 
ἵππιε, χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν, 
ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα, 
ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε, 
ἐννοσίγαιε, κυμοθαλής, 
χαριδῶτα, τετράορον ἅρμα διώκων, εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ, 
ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης, 
κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ᾽ ἅμα, πόντιε δαῖμον· 
ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν, 
εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ᾽ ὄλβον ἀμεμφῆ.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Η σοφία, ο ήλιος του μεσονυκτίου, και η γλαύκα της Θεάς Αθηνάς


«H γλαύκα της Αθηνάς πετάει μόλις η μέρα γείρει προς την δύση της...». Όπως έχω γράψει σχετικά σε παλαιότερο άρθρο μου (εδώ), γνωρίζουμε η Αθηνά είναι η θεά της σοφίας, και η γλαύκα είναι το ιερό πτηνό της.   Οι κάτοικοι της Αθήνας πίστευαν πως η θεά Αθηνά έπαιρνε συχνά τη μορφή της γλαύκας, όταν ήθελε να παρουσιαστεί στους ανθρώπους. Η γλαύκα χρησιμοποιόταν επίσης από την Αθηνά ως αγγελιοφόρος της.  Για ποιό λόγο λοιπόν επιλέχθηκε η γλαύκα ώς το ιερό πτήνό της Θεάς, τι ήθελαν να συμβολίσουν οι αρχαίοι μυθαγωγοί με την επιλογή αυτή;

Όπως γνωρίζουμε η γλαύκα είναι νυχτόβιο πτηνό το οποίο έχει εξαιρετική όραση ακόμα και στο σκοτάδι. Έχει την φυσική συνεπώς ιδιότητα,  να βλέπει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων»,  εκεί που άλλοι αδυνατούν λόγω του σκότους.


Ας εξετάσουμε  τι σημαίνει η «σοφία». Η «σοφία» αφορά όχι μία απλή γνωστική διαδικασία, αλλά  την  μετουσίωση της  γνώσης σε βίωμα, αρετή  πνευματικότητα και εν τέλη σε μία αρμονική  στάση ζωής. Ο Πλάτωνας  μας αποκαλύπτει σχετικά: «H  σοφία  δεν μπορεί να διατυπωθεί με το λόγο, όπως άλλες γνώσεις, αλλά, μέσα από μακρόχρονη κοινή αναζήτηση της ουσίας του πράγματος και την αδιάκοπη απασχόληση με το πρόβλημα, ξαφνικά, σαν το φως που ανάβει από μια σπίθα, γεννιέται στην ψυχή, και υστέρα τρέφεται μόνη της.»


Σην Πολιτεία  αναφέρει  πως η αληθινή (φιλο) σοφία είναι η περιαγωγή της ψυχής από μια νυχτερινή ημέρα σε μια αληθινή, δηλαδή είναι επάνοδος στο αληθινό ον.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο αληθινός (φιλό) σοφος λοιπόν, από άποψη αρχής, είναι αυτός που έχει ως αποστολή να μεταστρέφει την ψυχή, μηδέ εξαιρουμένης και της δικής του, από την ημερήσια νύχτα της στον αληθινό της φωτισμό: να την επαναφέρει στην αρχέγονη οντολογική της βάση· σε εκείνο τον τόπο, όπου βασιλεύει η φρόνηση και η δύναμη. Μια τέτοια μεταστροφή όμως δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη, 'σαν να στρίβεις ένα όστρακο' , αλλά είναι μια ανηφορική και συγχρόνως ανοδική οδός. Ανηφορική και κουραστική οδός είναι η φιλοσοφική παίδευση του ανθρώπου, έτσι ώστε η ίδια η ψυχή του να ενεργοποιεί τον καλύτερο εαυτό της, να φωτίζεται και να φωτίζει: να κατευθύνεται «ες τ ν κα το ντος τ φαιντατον» 



Ιδού λοιπόν για ποιό λόγο η νυχτόβια γλαύκα συμβολίζει την σοφία.  Η σοφία μπόρεί να  επιτευχθεί  μόνο μακριά από το φως της ημέρας και την φασαρία,  όταν ο άνθρωπος απομονώνεται από το φυσικό περιβάλλον του, προσπαθώντας να ανακαλύψει  την πραγματική υπόσταση των πραγμάτων, και να έρθει σε επαφή με  την Θεία του υπόσταση.  Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πλωτίνος :


....«Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να απομακρυνθούμε από όλα τα εξωτερικά, στραμμένοι ολοκληρωτικά προς τα μέσα.Καμία κλίση προς τα έξω, το σύνολο των πραγμάτων πρέπει να αγνοηθεί. Η ψυχή τότε δεν θα δει τον θεό να εμφανίζεται ξαφνικά μέσα της, διότι δεν υπάρχει τίποτα πια που να τους χωρίζει, καθώς τότε δεν υπάρχουν δύο. Ο ορών είναι ένα με το ορώμενο, δεν είναι όραμα αλλά ένωση. Και τότε η ψυχή δεν έχει πια συνείδηση πως βρίσκεται μέσα σε ένα σώμα, ούτε πως ο εαυτός της έχει κάποια ταυτότητα...(..) ...Πολλάκις αφυπνισθείς από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν μέσα στο σώμα μου και εισελθών στον ίδιο τον εαυτό μου, αποξενώνομαι από κάθε τι άλλο.Μέσα στο εσώτερο είναι μου βλέπω μία θαυμάσια ομορφιά, που με πείθει για την υπέροχη μοίρα που με αναμένει. Η δραστηριότητα του πνεύματος μου βρίσκεται στο ύψιστο σημείο. Είναι ένα με τον Θεό, εδράζομαι σε αυτόν ευρισκόμενος υπεράνω κάθε νοητού. Έπειτα όμως, από την ανάπαυση μου σε αυτόν, αφού κατεβώ στον χώρο του λογισμού και η ψυχή μου επανεισέλθει στο σώμα, απορώ πως "πότε και νύν" ήταν δυνατόν να κατέλθω, και πως η ψυχή μπορούσε να εισέλθει στο σώμα, αφού είναι αυτή που μου αποκαλύφθηκε (κατά την έκσταση μου)... (...)...Δεν είναι γνωστό από πού ήρθε το ΦΩΣ, από έξω ή από μέσα», και όταν έπαυσε να βλέπει το φως εξηγεί:



«Ήταν λοιπόν μέσα και ωστόσο όχι μέσα. Δεν πρέπει να ερωτηθεί από πού ήρθε,. Δεν υπάρχει ένα ‘από πού’, επειδή ούτε ήρθε ούτε έφυγε, αλλά εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε. Για αυτό δεν είναι ανάγκη να το εξαναγκάσει, αλλά πρέπει να περιμένει σιωπηλός έως ότου εμφανιστεί και να προετοιμαστεί για να το δει, όπως το βλέμμα περιμένει την ανατολή του ήλιου»..


Ιδού επίσης  ο λόγος για τον οποίο όλα τα μυστήρια τελούνταν στο σκότος,  με απώτερο σκοπό την αποκάλυψη του φωτός του Ήλιου του μεσονυχτίου,  τον πνευματικό ήλιο («Ιερόν Πυρ» ή «Ιερόν Αθάνατον Πυρ») , το οποίο αναγεννούσε τον άνθρωπο  καθιστώντας τον αυτόφωτο  όπως ο Ήλιος,  και όχι  ετερόφωτος, που απλά αντανακλά γνώμες και γνώσεις άλλων.


Ο Απούλιος αναφέρει σχετικά με  την «Θέα του Φωτός του Μεσονυκτίου»,  κατά την  μύηση του στα μυστήρια του Διονύσου, όπου πέρασε τις πύλες του Άδη:


«... Επλησίασα τα όρια του θανάτου, επέρασα το κατώφλιον της Περσεφόνης, ωχήθην επί όλων των στοιχείων και επέστρεψα επί της γης. Είδα τον ήλιον να λάμπη με το απαστράπτον λευκόν φως του κατά το μεσονύκτιον και προσήγγισα τους άνω και τους κάτω θεούς και προσηυχήθην προς αυτούς πρόσωπον προς πρόσωπον .... Ο ήλιος του μεσονυχτίου ! Ο ήλιος ο διαπερνών τα σκότη και φωτίζων μέσα εις την νύχτα! Ο ήλιος ο σώζων αλλά και ο κατακεραυνώνων ...»


ΣΑΒΑΤΟΝ (Σ - ΑΒΑΤΟΝ) - ΚΡΟΝΙΩΝΗ = ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ (ΚΟΡΟ-ΝΟΥ)

The Temple of Saturn, Villa Torlonia, Rome

Σημερινή ονομασία Ημέρας:
Ελλην. ΣABATΟN
Αγγλ. SATUR-DAY
Γερμ. SAMS-TAG
Γαλλ. SAME-DI
Ισπαν. SABADO
Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας: KPΟNIΩNH
Πλανήτης: ΦΑΙΝΩΝ Ή KPΟNΟΣ
Εποπτεύων Θεός: KPΟNΟΣ
Φωνήεν: Ω - Ωμέγα


Νόμος του Σκοπού της Ζωής


Kινούμαστε στην ζωή μέσα σε πλήθος ταυτίσεων. Kάθε ταύτιση είναι ένα “εγώ” που τα θέλει όλα για τον εαυτό του... Ακολουθώντας τα σκαλιά των ταυτίσεων θα διαπιστώσουμε κάποια στιγμή ότι η ανώτερη ταύτιση, το πλατύσκαλο, είναι η Υπηρεσία προς το Κοινωνικό Σύνολο, προς την Ολότητα. Ο μόνος τρόπος για να αντιληφθούμε τον σκοπό της ζωής μας είναι να έρθουμε σε επαφή με το ανώτερο Εγώ, τον Ανώτερο Εαυτό μας. Σκοπός είναι το αντικείμενο της σκέψης μας, η Ιθάκη την οποία έχουμε διαρκώς στο νού μας. Οι μνηστήρες, οι διάφορες ταυτίσεις, διεκδικούν την ψυχή μας καθένας για λογαριασμό του, αλλά όταν εμφανίζεται ο Οδυσσέας, ο Ανώτερος Εαυτός μας, όλα ξεκαθαρίζονται.


Προτροπές: Σαν τον Tηλέμαχο, αναζήτησε κι εσύ τον Πατέρα σου, τον Ανώτερο Εαυτό σου. Ανάπτυξε τις ικανότητές σου. Υπηρέτησε την Ολότητα μέσα σου και γύρω σου.
Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Kρόνου.


Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΑΦΡΟΔΙΤΩΝΗ = ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ


Σημερινή ονομασία Ημέρας:
Ελλην. ΠAPAΣKΕΥH
Αγγλ. FRI-DAY
Γερμ. FREI-TAG
Γαλλ. VENDRE-DI
Ισπαν. VIERNES
Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας:AΦPΟΔITΩNH
Πλανήτης: ΦΩΣΦΟΡΟΣ Ή AΦPΟΔITH
Εποπτεύων Θεός: AΦPΟΔITH
Φωνήεν: Υ - Ύψιλον


Nόμος της Απελευθέρωσης

Το άγνωστο είναι το άπειρο πεδίο όλων των δυνατοτήτων... γι΄ αυτό και μας φοβίζει. Ο κόσμος πού “γνωρίζουμε” είναι η φυλακή των συνηθειών που μας επεβλήθησαν ή που “μοιραία” αποδεχτήκαμε... Η Συνήθεια είναι παγιωμένη ροή ενέργειας. Ας θυμόμαστε διαρκώς το σωκρατικό “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, ως την καλύτερη προπαρασκευή για την είσοδό μας στον κόσμο του Αγνώστου... Για να μπούμε στον χορό, απλά μπαίνουμε...όταν είμαστε έτοιμοι και δεν μας νοιάζει για το τί θα πουν οι “θεατές” και πώς θα μας κρίνουν... Αφηνόμαστε στην σπειροειδή ροή της ενέργειας και δεν ψάχνουμε για ασφάλεια...


Προτροπές: Αποτίναξε τις δεσμεύσεις. Mην αναζητάς την ασφάλεια. Αναζήτησε το άγνωστο.
Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Αφροδίτης.


ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ΠΕΜΠΤΗ - ΔΙΩΝΗ = ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΔΙΟΣ


Σημερινή ονομασία Ημέρας:
Ελλην. ΠΕMΠTH
Αγγλ. THURS-DAY
Γερμ. DONNERSTAG
Γαλλ. JEU-DI
Ισπαν. JUEVES
Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας: ΔIΩNH
Πλανήτης: ΦΑΕΘΩΝ Ή ΔIAΣ
Εποπτεύων Θεός: ZΕΥΣ
Φωνήεν: Ο - Όμικρον


Νόμος της Διευρύνσεως


Όλα ξεκινούν από την πρόθεση. Όταν εστιαζόμαστε στην αρχική μας πρόθεση αποκτούμε οργανωτική δύναμη... Αντλούμε ενέργεια από τις αέναες αιθερικές πηγές του Διός... Η επιθυμία στην καθαρή της μορφή είναι ορμή επέκτασης προς δημιουργίαν ζωτικού χώρου.


Προτροπές: Έκφρασε τις επιθυμίες σου. Απελευθέρωσε την εγκλωβισμένη ορμή. Διατήρησε παρουσία στο εδώ και τώρα.
Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Διός.

ΠΗΓΗ
ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ



ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Ψυχές και σώματα...



Στην προηγούμενη ζωή μου είχα φτάσει
Να σ’ αγαπήσω, να σε νιώσω, να σε βρω
Κι ύστερα απ’ αυτό μ’ είχες καταδικάσει
Ως την επόμενη ζωή να σ’ αγαπώ


Γι αυτό κι εγώ ξαναγεννήθηκα μικρό μου
Τι σημασία έχει από ’δω κι εμπρός
Αν θα ’σαι εσύ που θα ορίζεις τ’ όνειρο μου
Ή θα ’ναι μοίρα χωριστή του καθενός

Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ’ την αρχή

Η μοίρα τώρα από κοντά σου δε με παίρνει
Τίποτα δε νικάει πια το παρελθόν
Κι όλο μια άγνωστη φωνή με γυροφέρνει
Μου λέει τα μάτια μη σηκώνεις απ’ αυτόν

Αυτός ο άνθρωπός θα σε καταδιώκει
Σαν ενοχή που δεν ξεπλήρωσες ποτέ
Κι αν στην επόμενη ζωή του πεις το Όχι
Πάλι μπροστά σου θα τον βρεις θέλεις δε θες.

Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
Αλλάζουν ονόματα και πάλι απ’ την αρχή

ΤΕΤΑΡΤΗ - ΕPMΕIΩNH = ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΜΟΥ



Σημερινή ονομασία Ημέρας:
Ελλην. TΕTAPTH
Αγγλ. WEDNES-DAY
Γερμ. MITTWOCH
Γαλλ. MERCRE-DI
Ισπαν. MIERCOLES
Αποκατάσταση της αρχαίας Ονομασίας: ΕPMΕIΩNH
Πλανήτης: ΣΤΙΛΒΩΝ Ή ΕPMHΣ
Εποπτεύων Θεός: ΕPMHΣ
Φωνήεν: Ι - Ιώτα


Nόμος της Ευφυΐας


Η πανίσχυρη ευφυία της Φύσεως λειτουργεί με τον οικονομικότερο τρόπο. Η Φύση βρίσκει πάντοτε τον λιγότερο δαπανηρό τρόπο για να επιτελέσει τις λειτουργίες της. Ο νόμος αυτός της “ήσσονος προσπαθείας” κάνει τα πράγματα πιο εύκολα και την ζωή μας πιο ευχάριστη. Ας θυμόμαστε την ευφυή αμφισημία της φράσεως “αποσκότισόν με!” που είπε ο Διογένης στον Αλέξανδρο. Όταν απαλλασσόμαστε από τις περιττές εντάσεις, τις μέριμνες και τις “σκοτούρες” γινόμαστε πιο ανέμελοι, ευέλικτοι και ροϊκοί κι έτσι τα πράγματα της ζωής λειτουργούν πιο εύκολα για μας.


Προτροπές: Δεκτικότητα. Υπευθυνότητα. Υπέρβαση των γραμμών αμύνης.
Προτεινόμενη ανάγνωση: Ορφικός Ύμνος Ερμού


ΠΥΡίΣΠΟΡΟΣ


Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Αφροδίτη και Άρης, οι Αιώνιοι εραστές


Venus and Mars by Antonio Canova
 

Όχι, οι Έλληνες Θεοί ουδέποτε εγκατέλειψαν τας ψυχάς μας.
Η Θεία Λειτουργία του Έρωτος μάς συνδέει μετ' αυτών.
Ήλθεν η ώρα νά αναγνωρίσωμε διά του Έρωτος
τήν Θείαν των Ύπαρξιν εντός μας!...

ΑΙΩΝΙΟΣ Ο ΕΡΩΣ ΑΡΕΩΣ/ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ Ε   Ρ   Ω   Σ  
Α  +  Ρ   Ε   Ω   Σ
πρός
Α Φ Ρ Ο Δ Ι Τ Η Ν 
Α   Ρ     Η   Ν
Σημαντικόν παράδειγμα κυκλικής περιφοράς ή κυκλικής εναλλαγής των στοιχείων προσφέρουν η Αφροδίτη και ο Άρης.  
Ο Έρως των θά είναι παράφορος και παράνομος εις την αιωνιότητα, διότι ανανεώνεται από την εναρμόνισιν των τεσσάρων στοιχείων, πού εκπροσωπούν οι δύο Θεοί. 

Ο μέν Άρης, το άρρεν μέρος της ανθρωπότητος, είναι εκπρόσωπος του Αέρος και του Πυρός,
 η δέ Αφροδίτη, το θήλυ, του Ύδατος και της Γής.

Η πρώτη Αφροδίτη των Ορφικών Ύμνων είναι η αρχαιοτάτη ουρανία Θεά, κόρη του Ουρανού, κυοφορηθείσα υπό του Πόντου και είναι η, εντός του ύδατος, αιωνίως κυοφορούσα και διατρέφουσα τα όντα. Εν συνεχεία η Θεά μορφοποιεί τα όντα,δίδουσα εις αυτά τον σωματικόν των φορέα, το στοιχείον της Γής διά της δ ι α τ ρ ο φ ή ς. 
Α   Φ   Ρ   Ο   Δ   Ι   Τ   Η
Δ   Ι   Α   Τ   Ρ   Ο   Φ   Η
Αφροδίτη σημαίνει επίσης αφρός και δαίτη = τροφή. Ο Άρης διά του Α έ ρ ο ς (Άρης/Αήρ/ήρα, μητέρα Άρεως) διακινεί δίδων ζωήν και πυρακτώνει τας ψυχάς διά του π υ ρ ό ς. 

Η δευτέρα Αφροδίτη είναι κόρη Διός και Διώνης
Άρης και δευτέρα Αφροδίτη είναι οι αιώνιοι ερασταί του Δωδεκαθέου και εις τον Ζωδιακόν Κύκλον κατέχουν θέσεις πολικότητος, δηλαδή ευρίσκονται εις αιωνίαν αντίθεσιν. 
Η μέν Αφροδίτη κυοφορεί και μορφοποιεί (Ύδωρ και Γή),  
ο δέ ο Άρης διακινεί και πυρακτώνει/ζωογονεί (Αήρ και Πύρ). 

Ο Άρης ανυψώνει την ψυχήν εις τον αέρα διά του έρωτός του προς την Αφροδίτην (Γή και Ύδωρ), προκειμένου νά εξατμισθούν τα συναισθηματικά της ύδατα και η ψυχή νά καταστή "αύη ψυχή" * ( * Ηράκλ. απ. 118) ελαφροτάτη, ταχυτάτη, θερμοτάτη, ξηροτάτη και φωτογενής διά νά μετάσχη της αντικειμενικής, φωτογενούς πραγματικότητος των θείων πεδίων. 

Διακινών το άρρεν διά του Αέρος (Αήρ = ήρα =Άρης) την ενέργειαν του Πυρός,στοιχεία της φύσεως του Άρεως, το Πύρ εξατμίζει τα συγκινησιακά ύδατα του θήλεος, εντός των οποίων κυοφορούνται αι μορφαί (στοιχείον Γής) υπό της Αφροδίτης και μετουσιώνει τον συναισθηματικόν των φορέα (Ύδωρ) εις πύρινον ενθουσιασμόν. 
 Αυτός είναι ο αιώνιος Έρως του Άρεως διά την Αφροδίτην.
 Η επαναληπτική πορεία της ψυχής (Αφροδίτης) διά μέσου των στοιχείων, κάποτε θά την οδηγήση εις την "εντελέχειάν" της. 
Τό Ύδωρ εις την συμβολικήν του Ορφισμού είναι το στοιχείον, πού επαναφέρει τας ψυχάς εις την ενσάρκωσιν, διότι αι ψυχαί πρίν ενσαρκωθούν πίνουν ακάθεκτοι από την πηγήν της Λήθης. 

Η πηγή αύτη αλληγορεί την αδυναμίαν των ψυχών νά κρατήσουν αποτυπωμένας τας εντυπώσεις των προτέρων βίων διά νά μήν επαναλάβουν τα ίδια λάθη * ( * Πολιτεία 621Β, "....τόν δέ αεί πιόντα πάντων επιλανθάνεσθαι".) 
Ο συναισθηματικός των φορεύς, άλογος και παρορμητικός, είναι ισχυρότατος και τοεπιθυμητικόν μέρος της ψυχής απαιτεί συνεχώς νέας ενσαρκώσεις. 
Η ψυχή, λόγω της επιθυμίας της νά μετέχη του ενσάρκου της φορέως, πίνει το νερό της λήθης διά νά παραμένη πάντοτε υγρά * ( * Ηράκλ. απ. 12, 36, 77, 117 και 8ον κεφάλαιον του παρόντος βιβλίου).

Mars and Venus-Pompeii.
Η μορφοποίησις (στοιχείον Γής) είναι έργον Αφροδίτης. 
Αι αλλεπάλληλοι ενσαρκώσεις, είναι η αέναος επαφή της Αφροδίτης (μορφής) μέ σκοπόν την συνεύρεσιν διά του έρωτος του πολικού της αντιθέτου στοιχείου, πού διά του πυρός εκπροσωπεί ο φλογερός εραστής της. 
Αυτός θά εξατμίση τα συναισθηματικά Ύδατα και θά επιστρέψη την ψυχήν εις την Ουρανίαν της κατοικίαν, εις την Ουρανίαν πλέον Αφροδίτην.
 Έρως είναι ο αιώνιος εναρμόνιος δεσμός των αντιθέσεων, πάντοτε νέος και τέκνον των δύο εραστών εκ των οποίων γεννάται η Αρμονία. Διά των αντιθέσεων καταδεικνύεται η ανάγκη αρμονικής συνεργασίας των τεσσάρων στοιχείων."

ΑΛΤΑΝΗ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...